THE PINK FLOYD SOUND: The Pink Floyd Sound @ Baroeg, Rotterdam (door Theo)
Het is zaterdag 11 oktober, een dag na een enigzins teleurstellend optreden van Big One, als ik wederom de trein neem. dit keer naar Rotterdam-Lombardijen voor een optreden van The Pink Floyd Sound in Baroeg. Ik kom vooral voor het oude werk (1967-1972) waarin zij normaal heel sterk zijn.
Baroeg is een klein podium, maar oergezellig en een beetje de 70's sfeer zoals het er vroeger aan toe ging. Stefan en Piet waren er ook en na even bijgepraat te hebben over de avond tevoren, kon de show beginnen.
De eerste set dus alleen oud materiaal. Ik stond vooraan en had dus een goed zicht op het geheel. De rook en het licht crëerden de juiste sfeer die bij de Pink Floyd muziek hoort, ook al baalt elke fotograaf hiervan.
De opening zat meteen goed met Obscured By Clouds, When You're In en Childhood's End. Geweldig dat zij aan dit album aandacht besteden. Vol overtuiging werd daar iets moois neer gezet.
Set The Controls For The Heart Of The Sun werd wel héél mooi en sfeervol gespeeld. Een kippenvel moment. Heel opzwepend, vooral ook het drum spel.
Tijd voor een ode aan Syd Barrett, met Astronomy Domine en Arnold Layne. Waarbij Arnold Layne me net niet raakte. Careful With That Axe Eugene had een heel mooie opbouw, alleen jammer dat de schreeuw iets kort was. Dat Arnold Layne me net niet raakte ........Interstellar Overdrive daarentegen, raakte mij wel. Alles klopte hier, het experimentele, de overgangen, de drum partijen. Chapeau!
Let There Be More Light was ook genieten geblazen. Het kon maar niet op en mijn Floyd hart straalde.
Als laatste van de eerste set bracht men Wish You Were Here, en wel met twee akoestische gitaren. De enige versie die mij kan bekoren. Zelfs het publiek zong (een beetje schuw) mee.
Dan is er tijd voor een kleine pauze, maar wat er ook nog komen zou, mijn avond kon niet meer stuk. Het is nog eigenlijk een "jonge" band. binnenkort bestaan ze 5 jaar, maar hebben het al vroeg aan gedurft om ook het meer experimentele werk van Pink Floyd te spelen en zijn hier enorm in gegroeid.
De tweede set werd aangezet met een paar nummers van The Wall, namelijk In The Flesh, Young Lust en Hey You. Niks op aan te merken. Alleen jammer dat (en dat gold voor meer nummers vanavond) de zang soms wat dof klonk, maar dat deed eigenlijk niks af voor de passie die er van het podium afdroop.
Het wel en wee van de muziek industrie werd bezongen in een rauwe versie van Welcome To The Machine en Have A Cigar.
Sheep wat hier op volgde had een beetje vreemde intro, maar verder zat het goed in elkaar, inclusief de slot gitaar solo. Dan kondigt de band alweer het laatste nummer aan: Time/Breathe reprise. De drum intro kon mij eerlijk gezegd niet echt boeien, dat kan beter, zeker na wat de drummer de rest van de avond had laten horen. De zang en de gitaar solo waren prima.
De toegift mocht er ook wezen. Begonnen werd met alweer een oudje. Corporal Clegg, dat het publiek kon waarderen. Maar dan is het toch tijd om er uit te knallen, waarbij het dak er bijna letterlijk af ging.
Eerst Comfortably Numb met een solo waarbij je je vingers aflikt en daarna Run Like Hell, waarbij alles nog één keer uit de kast gehaald werd, met wederom een schitterende laser show (die bij diverse songs in de tweede set gebruikt werd).
Een meer dan verdiend applaus en gejuich van het uitzinnig publiek in Rotterdam-Lombardijen.
Noot: Een schitterende serie foto's, gemaakt door Stefan, staan reeds op onze facebook pagina.
Theo, 12 oktober, 2014
De eerste set dus alleen oud materiaal. Ik stond vooraan en had dus een goed zicht op het geheel. De rook en het licht crëerden de juiste sfeer die bij de Pink Floyd muziek hoort, ook al baalt elke fotograaf hiervan.
De opening zat meteen goed met Obscured By Clouds, When You're In en Childhood's End. Geweldig dat zij aan dit album aandacht besteden. Vol overtuiging werd daar iets moois neer gezet.
Set The Controls For The Heart Of The Sun werd wel héél mooi en sfeervol gespeeld. Een kippenvel moment. Heel opzwepend, vooral ook het drum spel.
Tijd voor een ode aan Syd Barrett, met Astronomy Domine en Arnold Layne. Waarbij Arnold Layne me net niet raakte. Careful With That Axe Eugene had een heel mooie opbouw, alleen jammer dat de schreeuw iets kort was. Dat Arnold Layne me net niet raakte ........Interstellar Overdrive daarentegen, raakte mij wel. Alles klopte hier, het experimentele, de overgangen, de drum partijen. Chapeau!
Let There Be More Light was ook genieten geblazen. Het kon maar niet op en mijn Floyd hart straalde. Als laatste van de eerste set bracht men Wish You Were Here, en wel met twee akoestische gitaren. De enige versie die mij kan bekoren. Zelfs het publiek zong (een beetje schuw) mee.
Dan is er tijd voor een kleine pauze, maar wat er ook nog komen zou, mijn avond kon niet meer stuk. Het is nog eigenlijk een "jonge" band. binnenkort bestaan ze 5 jaar, maar hebben het al vroeg aan gedurft om ook het meer experimentele werk van Pink Floyd te spelen en zijn hier enorm in gegroeid.
De tweede set werd aangezet met een paar nummers van The Wall, namelijk In The Flesh, Young Lust en Hey You. Niks op aan te merken. Alleen jammer dat (en dat gold voor meer nummers vanavond) de zang soms wat dof klonk, maar dat deed eigenlijk niks af voor de passie die er van het podium afdroop. Het wel en wee van de muziek industrie werd bezongen in een rauwe versie van Welcome To The Machine en Have A Cigar.
Sheep wat hier op volgde had een beetje vreemde intro, maar verder zat het goed in elkaar, inclusief de slot gitaar solo. Dan kondigt de band alweer het laatste nummer aan: Time/Breathe reprise. De drum intro kon mij eerlijk gezegd niet echt boeien, dat kan beter, zeker na wat de drummer de rest van de avond had laten horen. De zang en de gitaar solo waren prima.
De toegift mocht er ook wezen. Begonnen werd met alweer een oudje. Corporal Clegg, dat het publiek kon waarderen. Maar dan is het toch tijd om er uit te knallen, waarbij het dak er bijna letterlijk af ging.Eerst Comfortably Numb met een solo waarbij je je vingers aflikt en daarna Run Like Hell, waarbij alles nog één keer uit de kast gehaald werd, met wederom een schitterende laser show (die bij diverse songs in de tweede set gebruikt werd).
Een meer dan verdiend applaus en gejuich van het uitzinnig publiek in Rotterdam-Lombardijen.
Noot: Een schitterende serie foto's, gemaakt door Stefan, staan reeds op onze facebook pagina.
Theo, 12 oktober, 2014
