Pink Floyd Fans Nederland

PINK PROJECT: Pink Project For Warchild @ World Forum Den Haag

Geplaatst op Wednesday 23 March @ 19:51:32 GMT+1 door floydiantheo

Zaterdag 19 maart 2016 was het dan eindelijk zover. Een nieuw hoogtepunt in de al zo rijke geschiedenis van Pink Project. Vandaag zouden ze optreden met het Haags Jeugd Symfonisch Orkest in het World Forum te Den Haag.


Ik had al een oefen ochtend en avond mee mogen maken in de aula van het Dalton College in Den Haag en was zeer benieuwd hoe alle puzzelstukjes in elkaar zouden vallen.

Toen ik in de middag aankwam (Pink Floyd Fans Nederland had een stand, die we opbouwen moesten) en de deur naar de zaal opende, kreeg ik al kippenvel bij het zien van het podium waar men druk doende was met de soundcheck.

Langzaam stroomde de zaal vol en ook wij zochten ons plekkie op. Een bijna uitverkocht huis.



De strijkers opende het concert met de begin tonen van Shine On You Crazy Diamond, waarna Giovanni op toetsen en Ruud op gitaar deze opening al voor kippenvel deden zorgen. Beter had men niet kunnen openen. Wat een meerwaarde bezorgden deze jeugdige alleskunners. Het heet niet voor niets symfonische rock. De mensen zaten muisstil te luisteren, met open mond. Ook part 5 met sax vond ik vernieuwend, verfrissend en heel aangenaam om deze variatie te horen. Het daverend applaus na de eerste song was dan ook terrecht.

Time/Breathe reprise had ook een iets afwijkende intro en normaal gesproken ben ik zeer kritisch hierover, maar het slagwerk van het orkest in combinatie met Arjan's percussie bracht een brede glimlach van voldoening op mijn gezicht. Zang, de gitaarsolo en de reprise waren perfect. Na twee nummers kon de avond al niet meer stuk voor mij. Maar er kwam uiteraard nog veel meer moois.



Piano klanken galmen door het World Forum, klanken des doods, en dan heb ik het over The Great Gig In The Sky. Formidabel en het geluid was ook de hele avond fantastisch. Jacqueline zette weer haar beste beentje voor en kreeg tussendoor een ovatie van het publiek.

Money ............ ok, zoals bekend niet mijn meest favoriete song van Pink Floyd, maar deze versie swingde en kon mij (dat moet ik eerlijk bekennen) wel bekoren.

Wish You Were Here, met akoestische gitaren (een must voor mij) en orkest was het volgende nummer. Ik had wel gehoopt dat dit keer het publiek eens massaal mee zong en er bovenuit kwam, dat verdient dit mooie nummer.

Daarna kwamen we alweer aan het laatste nummer van de eerste set, de zogenaamde "Warchild Song". Een betere keuze hadden ze niet kunnen maken met Each Small Candle. Samen met Shine On was dit het hoogtepunt der hoogtepunten van de eerste set. De emotie in Peet's stem, de gitaarsolo, het orkest, alles bij elkaar maakte dat dit nummer mij zowat de tranen in de ogen deed komen. Dit getuigde van ongekende klasse van muziekanten die weten waarover ze zingen en spelen. Je kon het voelen, dat zegt genoeg.



Na de pauze stond het jeugd orkest in de picture met een compilatie van diverse Pink Floyd nummers dat uiteindelijk overging in Outside The Wall. Dat was meteen een binnenkomer die er mocht zijn. Ik genoot van het orkest. Daarna barstte het geweld los met In The Flesh, gevolgd door een ontroerende Mother, op zang schitterend gebracht door Peet en Iris en een Hey You die op het lijf geschreven staat van Charles.

Nu ging er nog eens extra goed voor zitten, want alweer een hoogtepunt binnen alle tot nu toe mooie nummers, kondigde zich aan: The Fletcher Memorial Home. Misschien was dit wel het aller mooiste nummer van de hele avond. Spaarzame haren op mijn armen leken ineens drie keer zo lang. Woorden kunnen niet beschrijven wat dit met me deed.

Enigzins verrassend (omdat dit zonder orkest gespeeld werd en ik het dus niet op de oefen dagen heb gehoord) klonk de ijzige wind door de speakers en dat kon maar één ding betekenen: One Of These Days. Het basgeluid van Jason in dit nummer is zó uniek, zó Jason, maar ook zó Floyd. Het is elke keer weer genieten. Je hoopt dan dat er ook Celestial Volices achteraan komt, maar dat gebeurde helaas niet, lol.



High Hopes, dit was, zonder te overdrijven, de aller mooiste die ik tot nu toe van een tributeband gehoord heb, ook Pink Project had het tot nu toe nog niet zó mooi gebracht. Tuurlijk speelt het orkest een grote rol hierin, maar ook Hans op akoestische gitaar en slide. Chapeau!

Dan kondigt men alweer het laatste nummer aan en het tot dan toe rustig luisterend publiek ging massaal staan en uit hun dak bij Run Like Hell. Denk dat ze het gedonder en gedreun tot in het Binnenhof hebben kunnen horen.

Als toegift kwam er (uiteraard) een magistrale Comfortably Numb uit de hoge hoed, met alweer zo'n eindsolo waar geen einde aan scheen te komen. Ook de "wave" lasers, verzorgd door Frans, ontbraken niet.

Dan is het echt afgelopen en neemt orkest en band het eindeloze applaus in ontvangst. Ook wordt initiator Eric Drabbe terrecht op het podium geroepen.

Dank aan iedereen die van deze avond zo'n groot succes heeft gemaakt, waarbij ik zeker niet wil vergeten te noemen, de mensen van het licht, geluid, animaties en lasers.

Binnenkort zal van dit unieke concert een DVD uitkomen, zie de website www.pinkproject.eu
voor meer informatie hierover.

Noot: Een serie mooie foto's, gemaakt door Hans, van dit concert kun je terug vinden op onze facebook foto pagina

Theo, 23 maart 2016








Posted in Cover- & Tributebands

"Pink Project For Warchild @ World Forum Den Haag" | Login/Creëer een profiel | 0 opmerkingen
De schrijver is verantwoordelijk voor de inhoud van zijn berichten.

Gasten mogen geen opmerkingen plaatsen, registreer a.u.b.