Activiteiten PFFN: Fan Meeting CineCafé Amsterdam 8 september 2013 - door Theo
Fan Meeting in het CineCafé als voorproefje op Roger Waters The Wall Amsterdam Arena, 8 september 2013
Het laatste The Wall concert op Nederlandse bodem, mocht niet onopgemerkt voorbij gaan, dus besloten wij om een fan meeting te organiseren, als nooit tevoren. Contacten werden gelegd en het Grolsch CineCafé aan de Arenaboulevard had wel interesse, dus togen Hans en ik daarheen om onze plannen en doelstelling uit te vouwen.
Even daarna kregen we groen licht en kon de machine op gang komen. We wilden de fans graag tracteren op een dosis live muziek, om al goed in stemming te komen. Één mailtje naar Andre Becker van het Pink Floyd Project was genoeg. Enthousiast zei hij ja. We wilden graag een akoestische set, daar er geen plek was om een volledige show op te bouwen. Ze zouden met vijf man komen.
Dan is het eindelijk zover. De zondag ochtend zag er triest uit, maar het zou opklaren in de middag. Nu neem ik het tegenwoordig niet meer zo serieus met die buienradars, maar dit keer hadden ze toch gelijk. Ik zou samen met Liff en Alex naar de Arena reizen en om 12.00 uur waren ze bij mij thuis.
Kwart over één, we vertrokken naar treinstation Hollands Spoor, stijf van de tabletten, want uitgerekend deze ochtend was ik door me rug gegaan. De stemming zat er goed in en voor we het wisten kwamen we bij station Bijlmer Arena aan. Zo te zien was er al bedrijvigheid. Hans was er al om de band op te vangen, die al aan het opbouwen was. Stefan was ook al paraat, dus met mij erbij was het team compleet. Het CineCafé had zich goed aangepast, want op 4 televisie schermen kon je The Wall 1990 volgen. Ondanks dat we aangekondigd hadden dat de fan meeting om 16.00 uur zou beginnen, zaten er al diverse fans binnen, wat het allemaal alleen maar gezelliger maakte. De mannen van Pink Floyd Project zouden twee keer een set van een half uur spelen. Ik kon amper wachten, maar moest wel (lol), want de eerste set zou pas om half 5 beginnen. Ondertussen werd het drukker en drukker, de zon kwam ook tevoorschijn, dus het terras raakte ook aardig vol. Vele bekenden gezien en weer eens gesproken, maar ook onbekenden die even een praatje met een van ons wilde maken. En iedereen was het er over eens: Geweldig georganiseerd en een goede sfeer. Dat deed deugd en voelde me zo trots als een pauw. Je doet het per slot voor de fans en was afwachten of het wel aansloeg. Ook mooi om te zien dat leden van andere tributebands even binnen kwamen wippen om sfeer te proeven. Mensen van alle windstreken, maar ook uit Belgie, Duitsland, Italie, England en zelfs iemand op leeftijd, uit Denemarken. Deze man vroeg heel bescheiden of hij misschien onze poster mocht hebben die aan de deur hing. Zo iemand kun je toch niet weigeren?! Dus zei ik hem dat hij na afloop maar terug moest komen. Heel mooi om te zien hoe je iemand zó blij kan maken, door hem de poster mee te geven.
Dan is het eindelijk zover. Half 5 en Breathe galmt door het café. Hans en ik stonden op de trap om zo beter foto's te kunnen maken. Het werd meteen goed ontvangen door de aanwezige fans, die amper meer door de deur naar binnen konden. Time, semi akoestisch, ik miste niet eens de drum intro, zo mooi en het plezier van de band straalde er van af.
Ik wist totaal niet wat er komen zou, had maar enkele dingen in de soundcheck gehoord, maar bij het volgende nummer stonden mijn haren recht overeind. Ok, niet helemaal gespeeld, maar Echoes a la Gilmour 2006 (die hem ook eens akoestisch deed, zie zijn DVD). Daar stond ik dan, en kon mijn emoties amper de baas. De dag kon niet meer stuk en als ik dan over de mensen heen keek hoe zij zich vermaakten, wist ik dat onze missie geslaagd was.
Daarna nog een juweeltje, met Fat Old Sun en bij Brain Damage/Eclipse kon ik alweer de tranen amper tegenhouden. Hier klopte écht alles en de twee zang jaagde de adrenaline door mijn aderen. Dit was voor mij wel het aller mooiste van de hele middag.
Dan is de eerste set alweer bijna ten einde. En weer verrasten zij me met een golden oldie: See Emily Play gevolgd door Goodbye Cruel World. Terecht een daverend applaus voor de mannen van Pink Floyd Project. Even naar adem happen en wachten tot half 6 voor de tweede set. Voor mij weer de mogelijkheid om me onder de fans te begeven. Daar ontmoette ik zelfs de operator van de Duitse Pink Floyd fansite, die extra eerder was afgereisd naar Amsterdam, om onze meeting mee te maken. Er werden ervaringen uitgewisseld en zelfs de mogelijkheid geopend om in de toekomst eens iets gezamenlijk te organiseren. Wie weet gaan we eens de grens over. Nog mooier zou zijn om eens een Europese meeting te organiseren met alle fansites, maar dan droom ik weer hard op, lol. Waar een wil is, is een weg, zeg ik altijd.
Van de tweede set heb ik helaas niet alles kunnen zien, daar ik af en toe zó in gesprek was, dat ik de tijd vergat. Wat ik er wel van heb gehoord is Money, Coming Back To Life, High Hopes en uiteraard Comfortably Numb. En die laatste was zeker smullen. Ik stond er van versteld hoe explosief de eindsolo op akoestische gitaar was. Ik had dit nog niet eerder gehoord. Het was alsof hij zelf de elektriciteit opwekte, zó energiek en vol passie werd het door het café gejaagd.
Ondertussen was het toch al kwart over 6 geworden. Sommigen gingen weg, omdat ze graag vooraan in de rij wilden staan, om een goede veldplek te kunnen bemachtigen, maar het grootste gedeelte bleef ook, nadat Pink Floyd Project gestopt was. Het werd later en later en uiteindelijk moesten wij ook het café verlaten om naar de ArenA te gaan voor de hoofdschotel van deze dag: Roger Waters The Wall Live.
Het was een geweldige ervaring dit te mogen organiseren en ook zoveel enthousiaste fans te hebben mogen ontmoeten, die allemaal vol lof waren, wat ons goed deed. Een fan meeting, waarbij je het doel hebt om de fans een geweldige middag te bezorgen. Dit smaakt naar meer.
Dank aan mijn geweldige team, Hans en Stefan, dank aan het CineCafé, dank aan de mannen van Pink Floyd Project, die dit belangeloos hebben gedaan, met de zelfde insteek als ons: voor de fans! Dank ook aan alle fans die deze middag tot een geslaagde middag hebben gemaakt.
En nu weer opladen voor nóg twee mooie projecten dit jaar. Eerst komende zaterdag, 14 september, een tentoonstelling van The Wall en Dark Side in restaurant Blossom, als warmloper voor de avondschotel: Pink Project tijdens het 100 jarig Vredespaleis in Den Haag en daarna voorbereiden op de extra pink floyd fan dag op 18 oktober in Poeldijk. (Dit alles kun je nalezen in het nieuws op onze site). Wij hopen weer vele fans te mogen begroeten bij een of beide evenementen.
Noot: alle foto's, gemaakt door Hans en mij, van de meeting, staan op onze facebook pagina
Theo, 10 september 2013
Het laatste The Wall concert op Nederlandse bodem, mocht niet onopgemerkt voorbij gaan, dus besloten wij om een fan meeting te organiseren, als nooit tevoren. Contacten werden gelegd en het Grolsch CineCafé aan de Arenaboulevard had wel interesse, dus togen Hans en ik daarheen om onze plannen en doelstelling uit te vouwen.
Even daarna kregen we groen licht en kon de machine op gang komen. We wilden de fans graag tracteren op een dosis live muziek, om al goed in stemming te komen. Één mailtje naar Andre Becker van het Pink Floyd Project was genoeg. Enthousiast zei hij ja. We wilden graag een akoestische set, daar er geen plek was om een volledige show op te bouwen. Ze zouden met vijf man komen.
Dan is het eindelijk zover. De zondag ochtend zag er triest uit, maar het zou opklaren in de middag. Nu neem ik het tegenwoordig niet meer zo serieus met die buienradars, maar dit keer hadden ze toch gelijk. Ik zou samen met Liff en Alex naar de Arena reizen en om 12.00 uur waren ze bij mij thuis.
Kwart over één, we vertrokken naar treinstation Hollands Spoor, stijf van de tabletten, want uitgerekend deze ochtend was ik door me rug gegaan. De stemming zat er goed in en voor we het wisten kwamen we bij station Bijlmer Arena aan. Zo te zien was er al bedrijvigheid. Hans was er al om de band op te vangen, die al aan het opbouwen was. Stefan was ook al paraat, dus met mij erbij was het team compleet. Het CineCafé had zich goed aangepast, want op 4 televisie schermen kon je The Wall 1990 volgen. Ondanks dat we aangekondigd hadden dat de fan meeting om 16.00 uur zou beginnen, zaten er al diverse fans binnen, wat het allemaal alleen maar gezelliger maakte. De mannen van Pink Floyd Project zouden twee keer een set van een half uur spelen. Ik kon amper wachten, maar moest wel (lol), want de eerste set zou pas om half 5 beginnen. Ondertussen werd het drukker en drukker, de zon kwam ook tevoorschijn, dus het terras raakte ook aardig vol. Vele bekenden gezien en weer eens gesproken, maar ook onbekenden die even een praatje met een van ons wilde maken. En iedereen was het er over eens: Geweldig georganiseerd en een goede sfeer. Dat deed deugd en voelde me zo trots als een pauw. Je doet het per slot voor de fans en was afwachten of het wel aansloeg. Ook mooi om te zien dat leden van andere tributebands even binnen kwamen wippen om sfeer te proeven. Mensen van alle windstreken, maar ook uit Belgie, Duitsland, Italie, England en zelfs iemand op leeftijd, uit Denemarken. Deze man vroeg heel bescheiden of hij misschien onze poster mocht hebben die aan de deur hing. Zo iemand kun je toch niet weigeren?! Dus zei ik hem dat hij na afloop maar terug moest komen. Heel mooi om te zien hoe je iemand zó blij kan maken, door hem de poster mee te geven.
Dan is het eindelijk zover. Half 5 en Breathe galmt door het café. Hans en ik stonden op de trap om zo beter foto's te kunnen maken. Het werd meteen goed ontvangen door de aanwezige fans, die amper meer door de deur naar binnen konden. Time, semi akoestisch, ik miste niet eens de drum intro, zo mooi en het plezier van de band straalde er van af.
Ik wist totaal niet wat er komen zou, had maar enkele dingen in de soundcheck gehoord, maar bij het volgende nummer stonden mijn haren recht overeind. Ok, niet helemaal gespeeld, maar Echoes a la Gilmour 2006 (die hem ook eens akoestisch deed, zie zijn DVD). Daar stond ik dan, en kon mijn emoties amper de baas. De dag kon niet meer stuk en als ik dan over de mensen heen keek hoe zij zich vermaakten, wist ik dat onze missie geslaagd was.
Daarna nog een juweeltje, met Fat Old Sun en bij Brain Damage/Eclipse kon ik alweer de tranen amper tegenhouden. Hier klopte écht alles en de twee zang jaagde de adrenaline door mijn aderen. Dit was voor mij wel het aller mooiste van de hele middag.
Dan is de eerste set alweer bijna ten einde. En weer verrasten zij me met een golden oldie: See Emily Play gevolgd door Goodbye Cruel World. Terecht een daverend applaus voor de mannen van Pink Floyd Project. Even naar adem happen en wachten tot half 6 voor de tweede set. Voor mij weer de mogelijkheid om me onder de fans te begeven. Daar ontmoette ik zelfs de operator van de Duitse Pink Floyd fansite, die extra eerder was afgereisd naar Amsterdam, om onze meeting mee te maken. Er werden ervaringen uitgewisseld en zelfs de mogelijkheid geopend om in de toekomst eens iets gezamenlijk te organiseren. Wie weet gaan we eens de grens over. Nog mooier zou zijn om eens een Europese meeting te organiseren met alle fansites, maar dan droom ik weer hard op, lol. Waar een wil is, is een weg, zeg ik altijd.
Van de tweede set heb ik helaas niet alles kunnen zien, daar ik af en toe zó in gesprek was, dat ik de tijd vergat. Wat ik er wel van heb gehoord is Money, Coming Back To Life, High Hopes en uiteraard Comfortably Numb. En die laatste was zeker smullen. Ik stond er van versteld hoe explosief de eindsolo op akoestische gitaar was. Ik had dit nog niet eerder gehoord. Het was alsof hij zelf de elektriciteit opwekte, zó energiek en vol passie werd het door het café gejaagd.
Ondertussen was het toch al kwart over 6 geworden. Sommigen gingen weg, omdat ze graag vooraan in de rij wilden staan, om een goede veldplek te kunnen bemachtigen, maar het grootste gedeelte bleef ook, nadat Pink Floyd Project gestopt was. Het werd later en later en uiteindelijk moesten wij ook het café verlaten om naar de ArenA te gaan voor de hoofdschotel van deze dag: Roger Waters The Wall Live.
Het was een geweldige ervaring dit te mogen organiseren en ook zoveel enthousiaste fans te hebben mogen ontmoeten, die allemaal vol lof waren, wat ons goed deed. Een fan meeting, waarbij je het doel hebt om de fans een geweldige middag te bezorgen. Dit smaakt naar meer.
Dank aan mijn geweldige team, Hans en Stefan, dank aan het CineCafé, dank aan de mannen van Pink Floyd Project, die dit belangeloos hebben gedaan, met de zelfde insteek als ons: voor de fans! Dank ook aan alle fans die deze middag tot een geslaagde middag hebben gemaakt.
En nu weer opladen voor nóg twee mooie projecten dit jaar. Eerst komende zaterdag, 14 september, een tentoonstelling van The Wall en Dark Side in restaurant Blossom, als warmloper voor de avondschotel: Pink Project tijdens het 100 jarig Vredespaleis in Den Haag en daarna voorbereiden op de extra pink floyd fan dag op 18 oktober in Poeldijk. (Dit alles kun je nalezen in het nieuws op onze site). Wij hopen weer vele fans te mogen begroeten bij een of beide evenementen.
Noot: alle foto's, gemaakt door Hans en mij, van de meeting, staan op onze facebook pagina
Theo, 10 september 2013
