INFLOYD: Breakaway Ommen - 17 mei 2014 door Martijn Vierhout
Infloyd 17 Mei 2014 Breakaway Ommen
Na 2 weken terug bij Helmond in de Cacaofabriek was het alweer tijd om deze geweldige band Infloyd nog eens een keer te zien, maar dit keer in de Breakaway in Ommen. Na ongeveer een uurtje rijden was er makkelijk parkeergelegenheid en was de locatie makkelijk te vinden. Daar aangekomen stonden er weer de bekende floyd fans en heb er gezellig een praatje mee gemaakt.
Na 2 weken terug bij Helmond in de Cacaofabriek was het alweer tijd om deze geweldige band Infloyd nog eens een keer te zien, maar dit keer in de Breakaway in Ommen. Na ongeveer een uurtje rijden was er makkelijk parkeergelegenheid en was de locatie makkelijk te vinden. Daar aangekomen stonden er weer de bekende floyd fans en heb er gezellig een praatje mee gemaakt.
Ik stond mooi bovenaan op de reserveringslijst en kon zo naar binnen toe..het podium zag er aardig krap uit en toen ik Marco voor Pigs on the Wing daar zag staan leek het nog krapper dan dat ik dat eigenlijk al dacht...... gelukkig paste iedereen erop!
Deze tour staat bekend om het album Animals wat ze van voren naar achter spelen en dat deden ze deze avond dus ook. Animals wordt steeds meer en meer een van mijn favoriete albums van Pink Floyd en het is nog steeds up-to-date ook al is het al zo oud.
Dogs met een heerlijke intro, het gitaar samenspel van Marco Bouwmans en Jaco de Jong was echt geweldig! Bij het middenstuk op de piano stond het geluid veel te hard, maar het eindigde met een ijzersterk slot.
Welnu het favoriete nummer van het album Animals, Pigs (three different ones) Dit vond ik een van de beste nummers van de avond, met een sublieme gitaarsolo op het einde (oren ontplofte bijna door het geluid)
Sheep, ook al was de piano net iets te hard, het samenspel tussen de zang en piano van Marco en Ebert Zwart was erg goed. Na al het geweld van het o zo mooie album het rustige einde van Pigs on the Wing.
Pauze? bij Infloyd weet je het maar nooit, dus werd er nog een nummer gespeeld! One of These Days, mischien wel het beste nummer van de avond, waarin de bas van Erik Jan de Jong subliem werd bespeeld. Glenn Antoine drumde geweldig! En nu was het wel pauze, gezellig met Pink Floyd fans gekletst en een colaatje gedronken.
De pauze was voorbij en mijn über favoriete album werd volledig gespeeld, the Dark SIde of the Moon! Breathe begon lekker bombastisch zoals het hoort gevolgd door On the Run en Time, the Great Gig in the Sky ook een van de beste nummers van de avond waarin Katinka van der Harst geweldig stond te zingen, elke keer steeds mooier en mooier, mijn complimenten!!
Money begon, gevolgd door Us and Them, de saxsofonist kwam op en kon nog een plekje in de aardig krappe ruimte vinden om zijn spel te doen en dit deed hij zeer goed, ook mijn complimenten aan hem! Any Colour You Like met de heerlijke pianosound van Ebert Zwart, Brain Damage en Eclipse waren de laatste nummers van de Dark Side of the Moon en daar viel niks op aan te merken.
Zoals we Infloyd kennen was de show nog lang niet over en kwam er nog een aardige, laten we maar zeggen derde set bij! Wish you were here begon en zoals bassist Erik Jan mij uitlegde begon helaas de microfoon 'rond te zingen' (feedback op de microfoon) waardoor het kippenvel gevoel dat ik door het nummer vaak krijg iets minder werd. Deze band doet zo ontzettend zijn best dat het wel jammer was voor publiek en band. Dit lag ook aan hoe klein/laag de ruimte was.
Een nummer van The Wall dat kan natuurlijk niet ontbreken op een Pink Floyd avond en In the Flesh was ook, ondanks de feedback op de microfoon, zeker een van de beste nummers van de avond. hulde!
PING! mijn favoriet wat een tribute band kan spelen begon, Echoes. Het begin iets minder origineel zoals ik het graag heb, maar dat werd zeker goedgemaakt na het 'seagull' geluid in het middenstuk, het einde was ook toppie!!
Nu was het dan de tijd om, na de band eerst voorgesteld te hebben aan het publiek, het aller aller aller laatste nummer te spelen na wat interactie met het publiek. Dit kan natuurlijk niet anders dan mijn favo Pink Floyd nummer aller tijden Comfortably Numb zijn en de gitaarsolo op het einde was er echt een om in te lijsten!!!
Mijn uiterste complimenten voor de drummer, die elke keer weer als ik naar een Infloyd concert ga er enorm van sta te kijken hoe Glenn Antoine staat te spelen!!
Het was weer het einde van een concert waar ik aardig van genoten heb. jammer was dus de wat krappe ruimte die de bandleden hadden op het podium en het gevolg van een grote productie in een kleine ruimte, wat de feedback op de microfoon veroorzaakte.
Persoonlijk vind ik Cymbaline de affiche van deze band en vond het jammer dat deze niet gespeeld werd. Deze band kan dit prachtige nummer zo goed spelen dat ik elke keer er verbaasd van sta te kijken hoe ze dit doen.
Deze band wil ik veeeeeeel vaker gaan zien. vooral bij hun premiere van Amused to Death, de eerste keer dat een tribute band dit hele album zal gaan spelen, van Roger Waters!
Martijn Vierhout.
Deze tour staat bekend om het album Animals wat ze van voren naar achter spelen en dat deden ze deze avond dus ook. Animals wordt steeds meer en meer een van mijn favoriete albums van Pink Floyd en het is nog steeds up-to-date ook al is het al zo oud.
Dogs met een heerlijke intro, het gitaar samenspel van Marco Bouwmans en Jaco de Jong was echt geweldig! Bij het middenstuk op de piano stond het geluid veel te hard, maar het eindigde met een ijzersterk slot.
Welnu het favoriete nummer van het album Animals, Pigs (three different ones) Dit vond ik een van de beste nummers van de avond, met een sublieme gitaarsolo op het einde (oren ontplofte bijna door het geluid)
Sheep, ook al was de piano net iets te hard, het samenspel tussen de zang en piano van Marco en Ebert Zwart was erg goed. Na al het geweld van het o zo mooie album het rustige einde van Pigs on the Wing.
Pauze? bij Infloyd weet je het maar nooit, dus werd er nog een nummer gespeeld! One of These Days, mischien wel het beste nummer van de avond, waarin de bas van Erik Jan de Jong subliem werd bespeeld. Glenn Antoine drumde geweldig! En nu was het wel pauze, gezellig met Pink Floyd fans gekletst en een colaatje gedronken.
De pauze was voorbij en mijn über favoriete album werd volledig gespeeld, the Dark SIde of the Moon! Breathe begon lekker bombastisch zoals het hoort gevolgd door On the Run en Time, the Great Gig in the Sky ook een van de beste nummers van de avond waarin Katinka van der Harst geweldig stond te zingen, elke keer steeds mooier en mooier, mijn complimenten!!
Money begon, gevolgd door Us and Them, de saxsofonist kwam op en kon nog een plekje in de aardig krappe ruimte vinden om zijn spel te doen en dit deed hij zeer goed, ook mijn complimenten aan hem! Any Colour You Like met de heerlijke pianosound van Ebert Zwart, Brain Damage en Eclipse waren de laatste nummers van de Dark Side of the Moon en daar viel niks op aan te merken.
Zoals we Infloyd kennen was de show nog lang niet over en kwam er nog een aardige, laten we maar zeggen derde set bij! Wish you were here begon en zoals bassist Erik Jan mij uitlegde begon helaas de microfoon 'rond te zingen' (feedback op de microfoon) waardoor het kippenvel gevoel dat ik door het nummer vaak krijg iets minder werd. Deze band doet zo ontzettend zijn best dat het wel jammer was voor publiek en band. Dit lag ook aan hoe klein/laag de ruimte was.
Een nummer van The Wall dat kan natuurlijk niet ontbreken op een Pink Floyd avond en In the Flesh was ook, ondanks de feedback op de microfoon, zeker een van de beste nummers van de avond. hulde!
PING! mijn favoriet wat een tribute band kan spelen begon, Echoes. Het begin iets minder origineel zoals ik het graag heb, maar dat werd zeker goedgemaakt na het 'seagull' geluid in het middenstuk, het einde was ook toppie!!
Nu was het dan de tijd om, na de band eerst voorgesteld te hebben aan het publiek, het aller aller aller laatste nummer te spelen na wat interactie met het publiek. Dit kan natuurlijk niet anders dan mijn favo Pink Floyd nummer aller tijden Comfortably Numb zijn en de gitaarsolo op het einde was er echt een om in te lijsten!!!
Mijn uiterste complimenten voor de drummer, die elke keer weer als ik naar een Infloyd concert ga er enorm van sta te kijken hoe Glenn Antoine staat te spelen!!
Het was weer het einde van een concert waar ik aardig van genoten heb. jammer was dus de wat krappe ruimte die de bandleden hadden op het podium en het gevolg van een grote productie in een kleine ruimte, wat de feedback op de microfoon veroorzaakte.
Persoonlijk vind ik Cymbaline de affiche van deze band en vond het jammer dat deze niet gespeeld werd. Deze band kan dit prachtige nummer zo goed spelen dat ik elke keer er verbaasd van sta te kijken hoe ze dit doen.
Deze band wil ik veeeeeeel vaker gaan zien. vooral bij hun premiere van Amused to Death, de eerste keer dat een tribute band dit hele album zal gaan spelen, van Roger Waters!
Martijn Vierhout.
