Pink Floyd Fans Nederland

Verhalen: 15 JAAR PINK PROJECT

Geplaatst op Wednesday 21 May @ 15:03:57 GMT+1 door FloydianTheo

Pagina: 1/6

1994 - 2009

Van The Wall tot The Wall door Floydian Theo


1. Voorgeschiedenis


Eind jaren 70 begon bij Peter Chattelin de liefde voor Pink Floyd. Als tiener draaide hij op zijn kamertje van 2 bij 4 meter, bij zijn moeder thuis in Rijswijk, op zijn Micro DQX 1000 zijn platen, van pop tot jazz tot symfonische rock. Al vroeg had hij een "oor" voor sound en het logische was dan ook dat hij op zoek ging naar perfectie in geluid en vaak te vinden was in de Multifoon winkel te Delft, om te luisteren naar de allernieuwste snufjes op het gebied van geluid. The Wall van Pink Floyd werd in zijn eigen kleine luisterkamer in Rijswijk eindeloos gedraaid om hem te leren voelen en te begrijpen.
Dan komt het jaar 1980. Pink Floyd besluit om te gaan touren met The Wall en aangezien het gehele circus zó groot is, wordt er besloten om maar een paar plaatsen in Amerika en Europa aan te doen. In 1980 en 1981 geven ze 30 concerten verdeelt over Los Angeles, New York, Dortmund en London. En in London was het waar de jonge 18 jarige Peter Chattelin heen reisde om de show te zien op Earl's Court. Dit optreden heeft bij hem zo een enorme indruk achter gelaten, dat deze show uiteindelijk de basis is geweest voor het oprichten van Pink Project.

Tot 1990 hebben we moeten wachten totdat The Wall weer werd opgevoerd. Dat gebeurde in Berlijn. Peter Chattelin en de gebroeders Geert en Frits Donker Duyvis waren als Pink Floyd fan in hart en nieren zó teleurgesteld in deze versie van The Wall, dat ze samen de handen ineen sloegen en het idee opperden om The Wall uit te gaan voeren op zeer hoog niveau, gedetailleerd op de wijze zoals Pink Floyd het gedaan had in 1980/1981. In 1994 richtten zij de band Pink Project op en het idee was een eenmalig project, vandaar de naam Pink Project. Met zijn drieën hebben ze behoorlijk wat research gedaan en zo'n beetje alles verzameld wat met The Wall te maken had. Er gingen zelfs 2 mensen naar London, speciaal om de originele schilderijen van Pink en de Teacher te kopen, om alles maar zo realistisch mogelijk en tot in de kleinste details te reconstrueren.


Peter hier over:"De samenwerking met Frits en Geert verliep niet echt soepel daar we totaal verschillende persoonlijkheden zijn, echter de gezamenlijke drive spirit en liefde voor Pink Floyd en met name The Wall hield de boel in balans en zorgde ervoor dat we uiteindelijk dit complexe maar o zo prachtige project tot in de kleinste details hebben kunnen verwezenlijken".

Het idee was dus geschapen en het duurde nog tot 1995 eer men The Wall ging opvoeren in het Korzo theater in Den Haag. De taken van de drie oprichters onderling waren duidelijk (Peter Chattelin met de visie, drive, wilskracht en muzikale inbreng en de gebroeders Geert en Frits Donker Duyvis met hun technische "know how" als geen ander), maar er moesten ook geschikte musici gevonden worden om het project daadwerkelijk uit te voeren. Er werden advertenties geplaatst in popcentra en oefenruimtes in Den Haag.

Een droom voor Peter Chattelin zou werkelijkheid worden. Als je hem hoort praten over die periode, kan hij heel boeiend en gepassioneerd hier over vertellen: "The Wall shows zijn voor mij nog steeds de meest memorabele shows die wij gedaan hebben. Ondanks het feit dat de huidige bandsetting veel en veel beter is. Toch was dit de doorbraak. Met deze show mogen optreden, juist van waaruit ik kwam......dat kleine kamertje bij mijn moeder thuis in Rijswijk, alwaar ik eindeloos The Wall draaide om hem te voelen en te begrijpen. En dan zelf een band oprichten om met mensen met dezelfde insteek (Frits en Geert) jouw GOD uitvoeren is ongelofelijk mooi .....".



2. Het project The Wall

Anderhalf jaar waren Peter en 12 andere "dromers" bezig met de voorbereidingen voor de The Wall concerten die gepland waren in het Korzo Theater in Den Haag. Frits Donker Duyvis hield zich bezig met het ontwerp en uitvoering van licht en projecties, terwijl zijn broer Geert zorg droeg voor het decor en effecten. Perfectionisten als het zijn, werd alles tot in detail bestudeerd en zo natuurgetrouw nagemaakt. De garage van Geert lag dan ook vol met attributen, zoals een levensgrote "teacher", een nabootsing van het stuka vliegtuigje en een groot opblaasvarken.

De band van het eerste uur bestond uit: Peter Chattelin (zang/basgitaar), Evelien van der Kruit (zang), Odette Nolen (zang), Trudie van Starrenburg (zang), Alex Armaos (zang), Stefan van den Anker (acc. gitaar), Jeroen Geertsma (basgitaar), Menno van der Mark (gitaar), Danny Vromans (gitaar), Danyo Romijn (keyboard/gitaar), Tom Spaapen (hammond,piano) en Ronald Kokshoorn (drums), terwijl Raymond Paardenkoper de stem achter de aankondiging was.

Danyo Romijn (bandlid tussen 1993-1998) kan zich nog herinneren dat niet 1994 het jaar was dat Pink Project werd opgericht, maar eigenlijk rond september/oktober van 1993, toen men voor het eerst samen kwam in een kleine oefenruimte in Delft: "Daar hebben we slechts een enkele keer geoefend, voordat we later in 1994 in Den Haag zijn gaan oefenen, waar het eigenlijk pas serieuzer begon te worden."


Het was een lange weg tot aan het Korzo en naast het oefenen werden er ook een aantal try outs gedaan, o.a. in De Eland te Delft(zie foto's hiernaast, het O.L.S. te Den Haag, Drieluik te Zaandam en De Boerderij te Zoetermeer. Peter:

Tom Spaapen (toentertijd studerend op het conservatorium in Den Haag en als 18 jarige toetsenist nét bij de band gekomen) kan zich nog herinneren dat de try out in De Boerderij te Zoetermeer vooral niet vlekkeloos verliep:"Toen we begonnen met In The Flesh viel de stroom uit bij driekwart van de instrumenten. Teveel aangesloten op één punt. Je hoorde alleen drums en hier en daar nog wat anders. Echt een valse start!"

Ook de try out in Zaandam ging niet vlekkeloos meldt Dagblad Zaanstreek op 31 oktober 1994:"Onder leiding van zanger/bassist Peter Chattelin - met drummer Ronald Kokshoorn hoorbaar de meest ervaren man - kwamen met name de stevige stukken redelijk uit de verf. De gitarist met wapperende metal-manen, Menno van der Mark, blonk zelfs uit met prima geplaatste en goed gierende solo's. Onder meer tijdens Comfortably Numb waarin zanger Marco Bruce zich in tegenstelling tot zijn vreselijke gehaper in Hey You, nu eens niet al te veel verstapte". Daarbij kwam ook nog eens dat de akoestische gitaar tijdens Mother door technische problemen bijna niet te horen was. Zangeres Evelien van der Kruit kreeg alle lof voor haar enthousiasme en vrij zuivere zang, waarmee ze de andere twee zangeressen op sleeptouw nam.

Eind januari 1995 is men redelijk tevreden, zelfs de moeilijke passages van The Wall (o.a. The Trial en Nobody Home) lopen nu beter. Men besluit om nog één try out te doen, om de laatste oneffenheden weg te werken. Dit geschiedde op 5 februari van dat jaar in het Pandemonium in Vlaardingen. Het dekor was zelfs nog mooier dan ze vooraf gehoopt hadden. Om dit alles te bekostigen hadden ze enkele sponsors gevonden, maar werd alles grotendeels uit eigen zak betaald in de hoop dat de 3 voorstellingen in het Korzo Theater uitverkocht zouden raken, zodat het geheel kostendekkend zou zijn. Als de 3 avonden uitverkocht zouden zijn, hadden 600 toeschouwers hún The Wall kunnen zien. Het belangrijkste was voor hun dus dat de show fantastisch zou worden, voor de rest maakten ze zich nergens druk om.

Eindelijk was het zover, de band was er klaar voor en men toog naar het Korzo Theater, waar men 3, 4 en 5 maart 1995 voor 3 uitverkochte avonden hún The Wall mochten opvoeren. Meer dan 600 toeschouwers waren getuige van een geweldige show en niet alleen op muzikaal gebied, maar minstens zo belangrijk waren de technici die er voor zorgde dat de muur, poppen, speciale effecten en licht het geheel tot in de kleinste details nabootsten. Zelfs waren er projecties van Gerald Scarfe tekeningen, die daarvoor nog nooit vertoond waren.

De muur omvatte de volle 20 meter van het podium in dit kleine theater en zo'n 5 meter hoog. Het enige verschil met de originele The Wall was, dat na de eerste set de muur niet volledig dicht gebouwd was, wat een goede keuze bleek. The Wall stond alle avonden als een muur!. (bron: archief Peter Chattelin)


The Show Was Over en het was ook de bedoeling dat het project na de Korzo shows, ophield te bestaan. Maar het publiek was na de drie shows zó enthousiast en er waren zoveel fans die teleurgesteld waren dat ze er niet bij hadden kunnen zijn, dat men besloot een nieuw locaties te zoeken voor nog drie shows. Het duurde dan ook tot eind 1996 eer The Wall weer opgevoerd kon worden. Gekozen werd voor de Rijswijkse schouwburg, waar zo'n 600 man in gaan.

De band kwam in 1996 weer samen om de draad op te pikken en de gehele show werd wederom geoefend. Ook werd er veel tijd gestoken in de poppen en speciale effecten.

Vrijdag 20 december 1996 was het dan zover. Drie avonden zouden ze in de Rijswijkse schouwburg staan, waarbij de zaterdag en zondag helemaal uitverkocht waren. Zo'n 1600 fans van binnen- en buitenland konden nogmaals genieten van de show en aan de vele reacties had men ook echt genoten en werd er zelfs gezegd dat deze shows veel beter waren en veel emotioneler dan Roger's show in Berlijn. Fans kwamen niet alleen uit Nederland, maar zelfs uit Duitsland, Belgie en Engeland.

In Rijswijk ging (in tegenstelling tot het Korzo Theater) de muur wel helemaal dicht en kwam een gitarist boven op de muur. De schouwburg leende zich beter voor het spektakel.

Het project was klaar. De samenwerking met de gebroeders Donker Duyvis had ook zijn tol geëisd bij initiator Peter Chattelin:"Ik was letterlijk en figuurlijk doodmoe omdat communiceren met deze jongens gewoon heel intensief was. Toen The Wall instortte, de laatste keer in 1996, stortte ikzelf ook in. Tot 1998 had ik geen behoefte in Pink Project of whatever. Ik had voor mijn gevoel de Holy Grill gehad en was er klaar mee". In een interview in het AD van 21 december liet Peter nog weten aan een volgend project te denken, en wel Roger's Pros And Cons Of Hitch Hiking. Helaas is dat er nooit van gekomen onder leiding van Pink Project.

Frits en Geert Donker Duyvis deden ondertussen hun ding en gingen er van uit dat het The Wall project het einde was van het project. Als hij hier aan terug denkt vindt Peter het nog steeds heel triest dat Geert zich daarna als een soort Syd Barrett heeft terug getrokken en behoorlijk bevreemd van de wereld, zijn leven leidt. Zijn broer Frits komt hij zo nu en dan nog wel tegen en is (om het zo maar te noemen) gelukkig wat meer "op aarde".




Volgende pagina (2/6) Volgende pagina


Posted in Verhalen

Associated Topics

Verhalen

"15 JAAR PINK PROJECT" | Login/Creëer een profiel | 0 opmerkingen
De schrijver is verantwoordelijk voor de inhoud van zijn berichten.

Gasten mogen geen opmerkingen plaatsen, registreer a.u.b.