[ Ga naar startpagina | Kies een nieuw onderwerp ]
Zaterdag ochtend 7.45 uur, het is dan eindelijk zover. Na drie maanden van voorbereiding en werk aan de tentoonstelling, beginnen Stefan en ik de auto in te laden en vertrekken even later richting Ottersum. Het weer is niet al te best, maar gelukkig tijdens laden en lossen was het droog.
Activiteiten PFFN: Programma en andere info Pink Floyd Convention 2015
Programma en andere info Pink Floyd Convention 2015
Activiteiten PFFN: Biografie Julie Gunn
Julie Gunn zal op de Pink Floyd dag 2015 enkele nummers van haar nieuwe CD "The Patchwork Green" live spelen, samen met Absolutely Floyd. Wie is Julie Gunn? Hier onder haar biografie, in het Engels, door haar zelf geschreven.
Activiteiten PFFN: Benelux Pink Floyd Convention 2014 (door Theo)
Het is zaterdag 3 mei rond kwart over 8 's morgens, bepakt en bezakt vanuit Den Haag vertrekken richting Helmond, waar dit jaar de Benelux Pink Floyd Convention wordt gehouden. Na een kleine 2 uur komen Stefan, Wilma en ik aan bij de Cacaofabriek, alwaar de overige teamleden ons stonden op te wachten. De wagen werd uitgeladen en langzaam begonnen we alles op te bouwen. Ook Prog Non Stop en Sympho Shop waren al druk bezig hun vernieuwde stand op te bouwen.
Video's Benelux Pink Floyd Convention 2014
Het is voorbij, een mooie dag, waar wij maanden mee bezig zijn geweest. Een uitvoerig verslag komt z.s.m. maar wij willen alvast een welgemeend dank je wel zeggen en twee video's, gemaakt door Theo, met jullie delen.
Dank aan: De Cacaofabriek, JBM Events, Osram, Mind-up, Prog Non Stop, Sympho Shop, Eindhovens Dagblad, Omroep Brabant, Omroep Helmond, IO Pages en iedereen die het evenement gepromoot heeft, op welke wijze ook.
Tevens dank aan: Dutch Floyd (bricks), Pink Project (inflatables), onze helpers/bouwers Wilma, Joyce en Martijn, de Merchandise standhouders, Button Pop.
En niet te vergeten de top artiesten die deze dag van geweldige live muziek voorzagen: Infloyd, Durga McBroom-Hudson en Electric Gypies.
Last but not least: Iedereen die deze dag bezocht hebben en alle complimenten die wij van hun mochten ontvangen.
Infloyd feat. Durga McBroom - Mother
Infloyd - Cymbaline
Dank aan: De Cacaofabriek, JBM Events, Osram, Mind-up, Prog Non Stop, Sympho Shop, Eindhovens Dagblad, Omroep Brabant, Omroep Helmond, IO Pages en iedereen die het evenement gepromoot heeft, op welke wijze ook.
Tevens dank aan: Dutch Floyd (bricks), Pink Project (inflatables), onze helpers/bouwers Wilma, Joyce en Martijn, de Merchandise standhouders, Button Pop.
En niet te vergeten de top artiesten die deze dag van geweldige live muziek voorzagen: Infloyd, Durga McBroom-Hudson en Electric Gypies.
Last but not least: Iedereen die deze dag bezocht hebben en alle complimenten die wij van hun mochten ontvangen.
Infloyd feat. Durga McBroom - Mother
Infloyd - Cymbaline
Opmerkingen? Posted in Activiteiten PFFN
Activiteiten PFFN: Fan Dag De Leuningjes, Poeldijk - 18 oktober 2013 door Theo
Extra Pink Floyd Fan Dag - De Leuningjes, Poeldijk - 18 oktober 2013
terugblik en foto's door Theo, verslagen door Martinus
Vrijdag 18 oktober, 2013. Het is zover, de tweede fan dag van dit jaar. Het team verzamelde zich rond 11.30 uur bij mij thuis, om na een bakkie koffie, in te laden en richting Poeldijk te rijden. Daar aangekomen werd er meteen begonnen met opbouwen, dat tot bijna 16.00 uur duurde. Goed op schema waren we klaar. Ook Favoriet FM en de merchandise stand van Floydstuff, hadden hun zaakjes op tijd gereed. We hadden zelfs weer items tijdens de tentoonstelling, die niet in Ulft te zien waren geweest, waaronder het rechter oor van het varken van The Wall Düsseldorf.
In de middag viel de drukte eigenlijk een beetje tegen, maar degene die er waren konden genieten van een semi akoestisch optreden van Absolutely Floyd (zie verslag Martinus hier onder), van tattoo artiest Yarek, van een boeiend vertellende Bobby Hassall en 's avonds een avondvullend optreden van Pink Project (zie hier onder een verslag van Martinus).
Wij hadden ons best gedaan om een gevarieerd programma en een interessante tentoonstelling neer te zetten en waren achteraf zeer tevreden over het resultaat en alle positieve reacties van de bezoekers.
Uiteindelijk waren er toch nog meer dan 300 fans op komen dagen. In verhouding met het minder dicht bevolkte Oosten een tegenvaller, want daar kwam bijna het dubbele aantal opdagen in april. Een rede te meer om er bij een volgende fan dag over na te denken waar we die gaan houden.
Theo, 20 oktober 2013
------------------------------------------------------------------------------------------
Semi akoestisch optreden Absolutely Floyd
Op de fandag aangekomen te zijn waren de leden van Absolutly Floyd paar minuten voor hun optreden even buiten een peukie aan het doen, ik had hetzelfde idee en liep op de zanger/gitarist af en vroeg hem nog redelijk verlegen of ze toevallig een setlist hadden voor dit optreden zodat ik er een verslag van kon maken. Die hadden ze en kreeg er gelijk een, nog lekker lopen ouwehoeren over Pink Floyd in Kralingen en het Amsterdamse bos want daar was hij toen bij (heel erg jaloers!)
Het optreden begon en Is there Anybody Out There en Nobody Home werden van The Wall gespeeld. Ik vind dat die zanger nog behoorlijk dicht in de buurt komt van Roger Waters zijn stem!!
Have a Cigar en Welcome to the Machine van het album Wish You Were Here waren aan de beurt, lekker hoor die akoestische solo!
Hey You goed gespeeld, jammer is dat de gitaarsolo in het origineel nu bespeeld werd met de piano, ik had het dan toch liever op een akoestische gitaar gehoord maar zo heeft iedereen zijn eigen mening!
Pigs on the Wing 1 & 2 Deze hoor je niet zo vaak live en dit deden ze heel leuk met middenstuk net zoals Snowy White deed.
CYMBALINE live en het origineel is dit een van me favoriete van Pink Floyd en sinds kort ook die van tribute bands.. Dit was mooi gezongen, alleen jammer dat het heerlijke piano eind stuk niet gespeeld werd, dit had volgens mij makkelijk gekund!
Wot's Uh The Deal was de mooiste van de avond van deze band, mooi gezongen, lekker gitaarspel, en heerlijke piano sound.
Fat Old Sun, leuk om dit van deze band te horen, was niks mis mee. En welnu, een verassing: St Tropez!! Nog nooit van een tribute band gehoord en als ik goed nadenk ook niet eens van Pink Floyd zelf! Ik zou zeggen, als jullie dit nummer eenmalig deden, doe dat niet, hou deze op de setlist! Een recent nummer, Lost For Words was aan de beurt gevolgd door Wish You Were Here. natuurlijk kan je The Dark Side of the Moon niet vergeten en Brain Damage en Eclipse werd bespeeld.
Heel toepasslijk werd er geeindigd met Goodbye Cruel World.
Ik heb deze band nog niet live gezien dus het is moeilijk beoordelen. normaal is deze band met een 12 koppig man, dit keer waren ze met zijn vieren en het was een (semi) akoestisch optreden. Ik wil deze band sowieso een keer live zien en dan ben ik heel erg benieuwd hoe dat klinkt!
bedankt Absolutely Floyd!
-Martinus
----------------------------------------------------------------------------------------
Avondvullende show Pink Project
Heb mij erg verheugd op dit optreden en dit was vanavond ook abnormaal goed. Paar uur voor het optreden kwam ik Jason de bassist tegen en zag al dat hij de setlist van de avond bij zich had, ik dus net zo lichtelijk verlegen vragen of ik de setlist mocht hebben en gelukkig kreeg ik doe ook!
Een meer psychedelisch begin kan er niet zijn, er werd begonnen met Astronomy Domine, op het grote ronde scherm werd een heel psychedelisch achtig iets gespeeld waardoor je al een beetje wazig in je hoofd werd, lol.
Money, mischien mijn minst favoriete nummer in het algemeen om live te zien vooral met die oe's an aa's, gelukkig gebeurde dat hier niet en de gitaarsolo's waren weer geweldig van Ruud.
Niet vergeten natuurlijk het 40 jarig bestaan van The Dark Side of the Moon en Us and Them was aan de beurt. Heerlijke piano sound, goeie sax sound, deze gasten die kunnen het wel.
Even een momentje van mijn favoriete Pink Floyd periode, See Emily Play en Carefull With That Axe,Eugene. Dit was de eerste keer dat ik Carefull van een tribute band hoorde en ik ben er nu al verliefd op, dit werd zo verrekte goed gespeeld dat ik er tijdens het schrijven weer kippenvel van krijg. Ik stond helemaal vooraan!!!
Pigs, lekker met dat aparte soundeffect in het midden van het nummer en een geweldige gitaarsolo op het einde.
Echoes, dit was van te voren al het nummer waar ik het meest naar uitkeek van de hele dag en gelukkig maar, want dit was voor de topper, de spetter van de avond! Het begin BIJNA PRECIES zoals in het origineel, beetje korte intro dat wel. Een ongelovelijk middenstuk met Peter die de basgitaar speelt met een bierfles...hoe leuk is dat !
Het was pauze en buiten even een peukie doen.
The Wall kan je natuurlijk ook niet aan je voorbij laten gaan en Outside the Wall, In the Flesh zoooo bombastisch, Happiest days werden gespeeld. Het is ongelofelijk hoe dicht Peter Chattelin bij de stem van Roger Waters komt, dat maakt best wel indruk op me. Nu kwam een heel leuk gedeelte van de avond, Another Brick in the Wall met kids!!
Gilmour achtige songs kwamen nu met Shine on you Crazy Diamond en Red Sky at night, dit was het eerste nummer dat ik ooit van een tribute band live hoorde,van Pink Project. Ik was toen best emotioneel en het leek gister ook zo te zijn! Sorrow met een lekkere gitaarsolo, verbaast me hoe verdomd dicht hij toch bij die sound komt van David Gilmour...... Nobody Home, dit is een mooi nummer en hier kun je ook goed horen hoe dicht Peter tegen de sound van onze Roger Waters aanzit.
Comfortably Numb de ultieme Pink Floyd song. Een gitaarsolo waar geen einde leek aan te komen, kwam toch op een eind en ik was even stil. Het was alweer voorbij, maar het publiek deed zo hun best om Pink Project nog een nummer te laten doen, Brain damage/Eclipse heerlijk die overgang in elkaar. Another brick werd hierna nogmaals gespeeld door de band, met kids!
Deze band is super, een Peter die klinkt als Roger Waters, Charles die klinkt als David Gilmour, Ruud die speelt gitaar heel dicht tegen de meester zelf aan en een drummer, Arjan de verrekte veel op Nick mason lijkt, lol, en heel goed drumt! Achtergrond zangeressen niet vergeten, die doen het ook echt geweldig, vanavond geen Great Gig in the Sky waar ze in konden spetteren. En geen One of These Days waarin de bassist Jason kon spetteren. Echoes was deze avond zo mooi, mede dankzij de geweldige pianist!
Pink Project bedankt!
- Martinus
Noot: Heel veel foto's zijn te zien op onze facebook pagina
terugblik en foto's door Theo, verslagen door Martinus
Vrijdag 18 oktober, 2013. Het is zover, de tweede fan dag van dit jaar. Het team verzamelde zich rond 11.30 uur bij mij thuis, om na een bakkie koffie, in te laden en richting Poeldijk te rijden. Daar aangekomen werd er meteen begonnen met opbouwen, dat tot bijna 16.00 uur duurde. Goed op schema waren we klaar. Ook Favoriet FM en de merchandise stand van Floydstuff, hadden hun zaakjes op tijd gereed. We hadden zelfs weer items tijdens de tentoonstelling, die niet in Ulft te zien waren geweest, waaronder het rechter oor van het varken van The Wall Düsseldorf.
In de middag viel de drukte eigenlijk een beetje tegen, maar degene die er waren konden genieten van een semi akoestisch optreden van Absolutely Floyd (zie verslag Martinus hier onder), van tattoo artiest Yarek, van een boeiend vertellende Bobby Hassall en 's avonds een avondvullend optreden van Pink Project (zie hier onder een verslag van Martinus).
Wij hadden ons best gedaan om een gevarieerd programma en een interessante tentoonstelling neer te zetten en waren achteraf zeer tevreden over het resultaat en alle positieve reacties van de bezoekers.
Uiteindelijk waren er toch nog meer dan 300 fans op komen dagen. In verhouding met het minder dicht bevolkte Oosten een tegenvaller, want daar kwam bijna het dubbele aantal opdagen in april. Een rede te meer om er bij een volgende fan dag over na te denken waar we die gaan houden.
Theo, 20 oktober 2013
------------------------------------------------------------------------------------------
Semi akoestisch optreden Absolutely Floyd
Op de fandag aangekomen te zijn waren de leden van Absolutly Floyd paar minuten voor hun optreden even buiten een peukie aan het doen, ik had hetzelfde idee en liep op de zanger/gitarist af en vroeg hem nog redelijk verlegen of ze toevallig een setlist hadden voor dit optreden zodat ik er een verslag van kon maken. Die hadden ze en kreeg er gelijk een, nog lekker lopen ouwehoeren over Pink Floyd in Kralingen en het Amsterdamse bos want daar was hij toen bij (heel erg jaloers!)
Het optreden begon en Is there Anybody Out There en Nobody Home werden van The Wall gespeeld. Ik vind dat die zanger nog behoorlijk dicht in de buurt komt van Roger Waters zijn stem!!
Have a Cigar en Welcome to the Machine van het album Wish You Were Here waren aan de beurt, lekker hoor die akoestische solo!
Hey You goed gespeeld, jammer is dat de gitaarsolo in het origineel nu bespeeld werd met de piano, ik had het dan toch liever op een akoestische gitaar gehoord maar zo heeft iedereen zijn eigen mening!
Pigs on the Wing 1 & 2 Deze hoor je niet zo vaak live en dit deden ze heel leuk met middenstuk net zoals Snowy White deed.
CYMBALINE live en het origineel is dit een van me favoriete van Pink Floyd en sinds kort ook die van tribute bands.. Dit was mooi gezongen, alleen jammer dat het heerlijke piano eind stuk niet gespeeld werd, dit had volgens mij makkelijk gekund!
Wot's Uh The Deal was de mooiste van de avond van deze band, mooi gezongen, lekker gitaarspel, en heerlijke piano sound.
Fat Old Sun, leuk om dit van deze band te horen, was niks mis mee. En welnu, een verassing: St Tropez!! Nog nooit van een tribute band gehoord en als ik goed nadenk ook niet eens van Pink Floyd zelf! Ik zou zeggen, als jullie dit nummer eenmalig deden, doe dat niet, hou deze op de setlist! Een recent nummer, Lost For Words was aan de beurt gevolgd door Wish You Were Here. natuurlijk kan je The Dark Side of the Moon niet vergeten en Brain Damage en Eclipse werd bespeeld.
Heel toepasslijk werd er geeindigd met Goodbye Cruel World.
Ik heb deze band nog niet live gezien dus het is moeilijk beoordelen. normaal is deze band met een 12 koppig man, dit keer waren ze met zijn vieren en het was een (semi) akoestisch optreden. Ik wil deze band sowieso een keer live zien en dan ben ik heel erg benieuwd hoe dat klinkt!
bedankt Absolutely Floyd!
-Martinus
----------------------------------------------------------------------------------------
Avondvullende show Pink Project
Heb mij erg verheugd op dit optreden en dit was vanavond ook abnormaal goed. Paar uur voor het optreden kwam ik Jason de bassist tegen en zag al dat hij de setlist van de avond bij zich had, ik dus net zo lichtelijk verlegen vragen of ik de setlist mocht hebben en gelukkig kreeg ik doe ook!
Een meer psychedelisch begin kan er niet zijn, er werd begonnen met Astronomy Domine, op het grote ronde scherm werd een heel psychedelisch achtig iets gespeeld waardoor je al een beetje wazig in je hoofd werd, lol.
Money, mischien mijn minst favoriete nummer in het algemeen om live te zien vooral met die oe's an aa's, gelukkig gebeurde dat hier niet en de gitaarsolo's waren weer geweldig van Ruud.
Niet vergeten natuurlijk het 40 jarig bestaan van The Dark Side of the Moon en Us and Them was aan de beurt. Heerlijke piano sound, goeie sax sound, deze gasten die kunnen het wel.
Even een momentje van mijn favoriete Pink Floyd periode, See Emily Play en Carefull With That Axe,Eugene. Dit was de eerste keer dat ik Carefull van een tribute band hoorde en ik ben er nu al verliefd op, dit werd zo verrekte goed gespeeld dat ik er tijdens het schrijven weer kippenvel van krijg. Ik stond helemaal vooraan!!!
Pigs, lekker met dat aparte soundeffect in het midden van het nummer en een geweldige gitaarsolo op het einde.
Echoes, dit was van te voren al het nummer waar ik het meest naar uitkeek van de hele dag en gelukkig maar, want dit was voor de topper, de spetter van de avond! Het begin BIJNA PRECIES zoals in het origineel, beetje korte intro dat wel. Een ongelovelijk middenstuk met Peter die de basgitaar speelt met een bierfles...hoe leuk is dat !
Het was pauze en buiten even een peukie doen.
The Wall kan je natuurlijk ook niet aan je voorbij laten gaan en Outside the Wall, In the Flesh zoooo bombastisch, Happiest days werden gespeeld. Het is ongelofelijk hoe dicht Peter Chattelin bij de stem van Roger Waters komt, dat maakt best wel indruk op me. Nu kwam een heel leuk gedeelte van de avond, Another Brick in the Wall met kids!!
Gilmour achtige songs kwamen nu met Shine on you Crazy Diamond en Red Sky at night, dit was het eerste nummer dat ik ooit van een tribute band live hoorde,van Pink Project. Ik was toen best emotioneel en het leek gister ook zo te zijn! Sorrow met een lekkere gitaarsolo, verbaast me hoe verdomd dicht hij toch bij die sound komt van David Gilmour...... Nobody Home, dit is een mooi nummer en hier kun je ook goed horen hoe dicht Peter tegen de sound van onze Roger Waters aanzit.
Comfortably Numb de ultieme Pink Floyd song. Een gitaarsolo waar geen einde leek aan te komen, kwam toch op een eind en ik was even stil. Het was alweer voorbij, maar het publiek deed zo hun best om Pink Project nog een nummer te laten doen, Brain damage/Eclipse heerlijk die overgang in elkaar. Another brick werd hierna nogmaals gespeeld door de band, met kids!
Deze band is super, een Peter die klinkt als Roger Waters, Charles die klinkt als David Gilmour, Ruud die speelt gitaar heel dicht tegen de meester zelf aan en een drummer, Arjan de verrekte veel op Nick mason lijkt, lol, en heel goed drumt! Achtergrond zangeressen niet vergeten, die doen het ook echt geweldig, vanavond geen Great Gig in the Sky waar ze in konden spetteren. En geen One of These Days waarin de bassist Jason kon spetteren. Echoes was deze avond zo mooi, mede dankzij de geweldige pianist!
Pink Project bedankt!
- Martinus
Noot: Heel veel foto's zijn te zien op onze facebook pagina
Activiteiten PFFN: Fan Meeting CineCafé Amsterdam 8 september 2013 - door Theo
Fan Meeting in het CineCafé als voorproefje op Roger Waters The Wall Amsterdam Arena, 8 september 2013
Het laatste The Wall concert op Nederlandse bodem, mocht niet onopgemerkt voorbij gaan, dus besloten wij om een fan meeting te organiseren, als nooit tevoren. Contacten werden gelegd en het Grolsch CineCafé aan de Arenaboulevard had wel interesse, dus togen Hans en ik daarheen om onze plannen en doelstelling uit te vouwen.
Even daarna kregen we groen licht en kon de machine op gang komen. We wilden de fans graag tracteren op een dosis live muziek, om al goed in stemming te komen. Één mailtje naar Andre Becker van het Pink Floyd Project was genoeg. Enthousiast zei hij ja. We wilden graag een akoestische set, daar er geen plek was om een volledige show op te bouwen. Ze zouden met vijf man komen.
Dan is het eindelijk zover. De zondag ochtend zag er triest uit, maar het zou opklaren in de middag. Nu neem ik het tegenwoordig niet meer zo serieus met die buienradars, maar dit keer hadden ze toch gelijk. Ik zou samen met Liff en Alex naar de Arena reizen en om 12.00 uur waren ze bij mij thuis.
Kwart over één, we vertrokken naar treinstation Hollands Spoor, stijf van de tabletten, want uitgerekend deze ochtend was ik door me rug gegaan. De stemming zat er goed in en voor we het wisten kwamen we bij station Bijlmer Arena aan. Zo te zien was er al bedrijvigheid. Hans was er al om de band op te vangen, die al aan het opbouwen was. Stefan was ook al paraat, dus met mij erbij was het team compleet. Het CineCafé had zich goed aangepast, want op 4 televisie schermen kon je The Wall 1990 volgen. Ondanks dat we aangekondigd hadden dat de fan meeting om 16.00 uur zou beginnen, zaten er al diverse fans binnen, wat het allemaal alleen maar gezelliger maakte. De mannen van Pink Floyd Project zouden twee keer een set van een half uur spelen. Ik kon amper wachten, maar moest wel (lol), want de eerste set zou pas om half 5 beginnen. Ondertussen werd het drukker en drukker, de zon kwam ook tevoorschijn, dus het terras raakte ook aardig vol. Vele bekenden gezien en weer eens gesproken, maar ook onbekenden die even een praatje met een van ons wilde maken. En iedereen was het er over eens: Geweldig georganiseerd en een goede sfeer. Dat deed deugd en voelde me zo trots als een pauw. Je doet het per slot voor de fans en was afwachten of het wel aansloeg. Ook mooi om te zien dat leden van andere tributebands even binnen kwamen wippen om sfeer te proeven. Mensen van alle windstreken, maar ook uit Belgie, Duitsland, Italie, England en zelfs iemand op leeftijd, uit Denemarken. Deze man vroeg heel bescheiden of hij misschien onze poster mocht hebben die aan de deur hing. Zo iemand kun je toch niet weigeren?! Dus zei ik hem dat hij na afloop maar terug moest komen. Heel mooi om te zien hoe je iemand zó blij kan maken, door hem de poster mee te geven.
Dan is het eindelijk zover. Half 5 en Breathe galmt door het café. Hans en ik stonden op de trap om zo beter foto's te kunnen maken. Het werd meteen goed ontvangen door de aanwezige fans, die amper meer door de deur naar binnen konden. Time, semi akoestisch, ik miste niet eens de drum intro, zo mooi en het plezier van de band straalde er van af.
Ik wist totaal niet wat er komen zou, had maar enkele dingen in de soundcheck gehoord, maar bij het volgende nummer stonden mijn haren recht overeind. Ok, niet helemaal gespeeld, maar Echoes a la Gilmour 2006 (die hem ook eens akoestisch deed, zie zijn DVD). Daar stond ik dan, en kon mijn emoties amper de baas. De dag kon niet meer stuk en als ik dan over de mensen heen keek hoe zij zich vermaakten, wist ik dat onze missie geslaagd was.
Daarna nog een juweeltje, met Fat Old Sun en bij Brain Damage/Eclipse kon ik alweer de tranen amper tegenhouden. Hier klopte écht alles en de twee zang jaagde de adrenaline door mijn aderen. Dit was voor mij wel het aller mooiste van de hele middag.
Dan is de eerste set alweer bijna ten einde. En weer verrasten zij me met een golden oldie: See Emily Play gevolgd door Goodbye Cruel World. Terecht een daverend applaus voor de mannen van Pink Floyd Project. Even naar adem happen en wachten tot half 6 voor de tweede set. Voor mij weer de mogelijkheid om me onder de fans te begeven. Daar ontmoette ik zelfs de operator van de Duitse Pink Floyd fansite, die extra eerder was afgereisd naar Amsterdam, om onze meeting mee te maken. Er werden ervaringen uitgewisseld en zelfs de mogelijkheid geopend om in de toekomst eens iets gezamenlijk te organiseren. Wie weet gaan we eens de grens over. Nog mooier zou zijn om eens een Europese meeting te organiseren met alle fansites, maar dan droom ik weer hard op, lol. Waar een wil is, is een weg, zeg ik altijd.
Van de tweede set heb ik helaas niet alles kunnen zien, daar ik af en toe zó in gesprek was, dat ik de tijd vergat. Wat ik er wel van heb gehoord is Money, Coming Back To Life, High Hopes en uiteraard Comfortably Numb. En die laatste was zeker smullen. Ik stond er van versteld hoe explosief de eindsolo op akoestische gitaar was. Ik had dit nog niet eerder gehoord. Het was alsof hij zelf de elektriciteit opwekte, zó energiek en vol passie werd het door het café gejaagd.
Ondertussen was het toch al kwart over 6 geworden. Sommigen gingen weg, omdat ze graag vooraan in de rij wilden staan, om een goede veldplek te kunnen bemachtigen, maar het grootste gedeelte bleef ook, nadat Pink Floyd Project gestopt was. Het werd later en later en uiteindelijk moesten wij ook het café verlaten om naar de ArenA te gaan voor de hoofdschotel van deze dag: Roger Waters The Wall Live.
Het was een geweldige ervaring dit te mogen organiseren en ook zoveel enthousiaste fans te hebben mogen ontmoeten, die allemaal vol lof waren, wat ons goed deed. Een fan meeting, waarbij je het doel hebt om de fans een geweldige middag te bezorgen. Dit smaakt naar meer.
Dank aan mijn geweldige team, Hans en Stefan, dank aan het CineCafé, dank aan de mannen van Pink Floyd Project, die dit belangeloos hebben gedaan, met de zelfde insteek als ons: voor de fans! Dank ook aan alle fans die deze middag tot een geslaagde middag hebben gemaakt.
En nu weer opladen voor nóg twee mooie projecten dit jaar. Eerst komende zaterdag, 14 september, een tentoonstelling van The Wall en Dark Side in restaurant Blossom, als warmloper voor de avondschotel: Pink Project tijdens het 100 jarig Vredespaleis in Den Haag en daarna voorbereiden op de extra pink floyd fan dag op 18 oktober in Poeldijk. (Dit alles kun je nalezen in het nieuws op onze site). Wij hopen weer vele fans te mogen begroeten bij een of beide evenementen.
Noot: alle foto's, gemaakt door Hans en mij, van de meeting, staan op onze facebook pagina
Theo, 10 september 2013
Het laatste The Wall concert op Nederlandse bodem, mocht niet onopgemerkt voorbij gaan, dus besloten wij om een fan meeting te organiseren, als nooit tevoren. Contacten werden gelegd en het Grolsch CineCafé aan de Arenaboulevard had wel interesse, dus togen Hans en ik daarheen om onze plannen en doelstelling uit te vouwen.
Even daarna kregen we groen licht en kon de machine op gang komen. We wilden de fans graag tracteren op een dosis live muziek, om al goed in stemming te komen. Één mailtje naar Andre Becker van het Pink Floyd Project was genoeg. Enthousiast zei hij ja. We wilden graag een akoestische set, daar er geen plek was om een volledige show op te bouwen. Ze zouden met vijf man komen.
Dan is het eindelijk zover. De zondag ochtend zag er triest uit, maar het zou opklaren in de middag. Nu neem ik het tegenwoordig niet meer zo serieus met die buienradars, maar dit keer hadden ze toch gelijk. Ik zou samen met Liff en Alex naar de Arena reizen en om 12.00 uur waren ze bij mij thuis.
Kwart over één, we vertrokken naar treinstation Hollands Spoor, stijf van de tabletten, want uitgerekend deze ochtend was ik door me rug gegaan. De stemming zat er goed in en voor we het wisten kwamen we bij station Bijlmer Arena aan. Zo te zien was er al bedrijvigheid. Hans was er al om de band op te vangen, die al aan het opbouwen was. Stefan was ook al paraat, dus met mij erbij was het team compleet. Het CineCafé had zich goed aangepast, want op 4 televisie schermen kon je The Wall 1990 volgen. Ondanks dat we aangekondigd hadden dat de fan meeting om 16.00 uur zou beginnen, zaten er al diverse fans binnen, wat het allemaal alleen maar gezelliger maakte. De mannen van Pink Floyd Project zouden twee keer een set van een half uur spelen. Ik kon amper wachten, maar moest wel (lol), want de eerste set zou pas om half 5 beginnen. Ondertussen werd het drukker en drukker, de zon kwam ook tevoorschijn, dus het terras raakte ook aardig vol. Vele bekenden gezien en weer eens gesproken, maar ook onbekenden die even een praatje met een van ons wilde maken. En iedereen was het er over eens: Geweldig georganiseerd en een goede sfeer. Dat deed deugd en voelde me zo trots als een pauw. Je doet het per slot voor de fans en was afwachten of het wel aansloeg. Ook mooi om te zien dat leden van andere tributebands even binnen kwamen wippen om sfeer te proeven. Mensen van alle windstreken, maar ook uit Belgie, Duitsland, Italie, England en zelfs iemand op leeftijd, uit Denemarken. Deze man vroeg heel bescheiden of hij misschien onze poster mocht hebben die aan de deur hing. Zo iemand kun je toch niet weigeren?! Dus zei ik hem dat hij na afloop maar terug moest komen. Heel mooi om te zien hoe je iemand zó blij kan maken, door hem de poster mee te geven.
Dan is het eindelijk zover. Half 5 en Breathe galmt door het café. Hans en ik stonden op de trap om zo beter foto's te kunnen maken. Het werd meteen goed ontvangen door de aanwezige fans, die amper meer door de deur naar binnen konden. Time, semi akoestisch, ik miste niet eens de drum intro, zo mooi en het plezier van de band straalde er van af.
Ik wist totaal niet wat er komen zou, had maar enkele dingen in de soundcheck gehoord, maar bij het volgende nummer stonden mijn haren recht overeind. Ok, niet helemaal gespeeld, maar Echoes a la Gilmour 2006 (die hem ook eens akoestisch deed, zie zijn DVD). Daar stond ik dan, en kon mijn emoties amper de baas. De dag kon niet meer stuk en als ik dan over de mensen heen keek hoe zij zich vermaakten, wist ik dat onze missie geslaagd was.
Daarna nog een juweeltje, met Fat Old Sun en bij Brain Damage/Eclipse kon ik alweer de tranen amper tegenhouden. Hier klopte écht alles en de twee zang jaagde de adrenaline door mijn aderen. Dit was voor mij wel het aller mooiste van de hele middag.
Dan is de eerste set alweer bijna ten einde. En weer verrasten zij me met een golden oldie: See Emily Play gevolgd door Goodbye Cruel World. Terecht een daverend applaus voor de mannen van Pink Floyd Project. Even naar adem happen en wachten tot half 6 voor de tweede set. Voor mij weer de mogelijkheid om me onder de fans te begeven. Daar ontmoette ik zelfs de operator van de Duitse Pink Floyd fansite, die extra eerder was afgereisd naar Amsterdam, om onze meeting mee te maken. Er werden ervaringen uitgewisseld en zelfs de mogelijkheid geopend om in de toekomst eens iets gezamenlijk te organiseren. Wie weet gaan we eens de grens over. Nog mooier zou zijn om eens een Europese meeting te organiseren met alle fansites, maar dan droom ik weer hard op, lol. Waar een wil is, is een weg, zeg ik altijd.
Van de tweede set heb ik helaas niet alles kunnen zien, daar ik af en toe zó in gesprek was, dat ik de tijd vergat. Wat ik er wel van heb gehoord is Money, Coming Back To Life, High Hopes en uiteraard Comfortably Numb. En die laatste was zeker smullen. Ik stond er van versteld hoe explosief de eindsolo op akoestische gitaar was. Ik had dit nog niet eerder gehoord. Het was alsof hij zelf de elektriciteit opwekte, zó energiek en vol passie werd het door het café gejaagd.
Ondertussen was het toch al kwart over 6 geworden. Sommigen gingen weg, omdat ze graag vooraan in de rij wilden staan, om een goede veldplek te kunnen bemachtigen, maar het grootste gedeelte bleef ook, nadat Pink Floyd Project gestopt was. Het werd later en later en uiteindelijk moesten wij ook het café verlaten om naar de ArenA te gaan voor de hoofdschotel van deze dag: Roger Waters The Wall Live.
Het was een geweldige ervaring dit te mogen organiseren en ook zoveel enthousiaste fans te hebben mogen ontmoeten, die allemaal vol lof waren, wat ons goed deed. Een fan meeting, waarbij je het doel hebt om de fans een geweldige middag te bezorgen. Dit smaakt naar meer.
Dank aan mijn geweldige team, Hans en Stefan, dank aan het CineCafé, dank aan de mannen van Pink Floyd Project, die dit belangeloos hebben gedaan, met de zelfde insteek als ons: voor de fans! Dank ook aan alle fans die deze middag tot een geslaagde middag hebben gemaakt.
En nu weer opladen voor nóg twee mooie projecten dit jaar. Eerst komende zaterdag, 14 september, een tentoonstelling van The Wall en Dark Side in restaurant Blossom, als warmloper voor de avondschotel: Pink Project tijdens het 100 jarig Vredespaleis in Den Haag en daarna voorbereiden op de extra pink floyd fan dag op 18 oktober in Poeldijk. (Dit alles kun je nalezen in het nieuws op onze site). Wij hopen weer vele fans te mogen begroeten bij een of beide evenementen.
Noot: alle foto's, gemaakt door Hans en mij, van de meeting, staan op onze facebook pagina
Theo, 10 september 2013
Activiteiten PFFN: Pink Floyd Fan Dag 2013 ...... Het Verhaal - door Theo
"A Dream Comes Through .......................... Pink Floyd Fan Dag 2013 ........................ Het Verhaal"
Voorbereiding
Het is zomer 2011, ik had net 5 concerten van Roger Waters met The Wall achter de rug en de site bestond alweer ruim 7 jaar, toen de eerste perikelen voor het organiseren van een landelijke Pink Floyd fandag bij mij voelbaar waren. Voorheen organiseerde iemand anders de Pink Floyd dag en wilde ik niet in zijn vaarwater zitten, door er ook eentje te organiseren. Ik had in 2008 en 2009 al op kleine schaal enkele tentoonstellingen mogen geven in Delft, maar ik wilde meer. Een internet fansite is heel mooi om te doen, veel werk maar gaf voldoening aan mijn missie om de Pink Floyd passie van mij te delen met de fans in Nederland en België. Maar dan wil je op een gegeven moment meer en niet alleen digitaal bezig zijn. Dan is er één hele grote wens om de fans ook alles te laten voelen, proeven en met eigen oren en ogen te laten waarnemen. Dan is er maar één optie: Het organiseren van een fan dag. Doordat de huidige organisatie van zo'n jaarlijks evenement er mee stopte, was de kans ineens gegroeid naar 100% om er eentje zelf te organiseren. Plannen waren er om het dan medio april of mei 2012 te houden en er werd naar een geschikte locatie gezocht. Als non-profit fansite heb je geen donateurs of sponsors, dus eigenlijk ook "nul" budget, dus moest het een locatie worden, waarvan zij het financiële gedeelte in handen zouden hebben en wij de invulling van het geheel. Dat was de hoofd voorwaarde voor mij om akkoord te gaan met de locatie.
Dat werd dus moeilijk, want aan de andere kant moest de locatie ook genoeg mogelijkheden kunnen bieden om mijn plannen (die al jaren in mijn hersenpan waren opgeslagen) te kunnen verwezenlijken. Er ging een tijdje overheen en het werd al gauw duidelijk dat de streefdatum niet haalbaar was. Balen dus! Zou het dan weer niet door kunnen gaan? De moed niet opgeven en geduldig verder zoeken dus. Najaar 2012 was de volgende optie, maar ook dat bleek niet haalbaar. Hans en ik brainstormden regelmatig over locaties en programma invulling en altijd positief blijven dat het ging lukken.
Totdat ik ineens een mailtje kreeg, medio december 2012, dat de Dru Cultuurfabriek te Ulft de band Dutch Floyd gecontracteerd had om aldaar op 20 april 2013 een concert te geven, maar dat men meer wilde en er een hele Floyd dag omheen wilde bouwen. Bij het lezen hiervan schoot de adrenaline als een gek door mijn lijf en antwoordde ik bijna nog sneller dan het mailtje verzonden was, dat wij er wel interesse in hadden. Dus afspraken werden gemaakt om de locatie te gaan bekijken en van gedachten te wisselen met initiatiefnemer Erik Ramakers van de Dru.
Hans en ik kwamen daar aan in het besneeuwde ex-industrieterrein, stapte de entree binnen en de eerste aanblik van de grote lobby, liet ons beiden de mond open vallen. De klik was er meteen, ook al hadden we de rest nog niet eens gezien. We kregen een rondleiding en het werd mij steeds duidelijker dat dit de geschikte locatie was, want men had een aparte filmzaal én een concertzaal, wat de mogelijkheden alleen maar vergrootte om onze plannen te kunnen uitvoeren. Tijdens het gesprek met Erik werd ons plan ontvouwen en maakten hem zó enthousiast dat het een "JA" werd. We mochten overal gebruik van maken, het hele programma zelf invullen en mochten we spullen nodig hebben, konden we aan de bel trekken en werd er alles aan gedaan om hier aan te voldoen.
Hans reed terug naar Heerenveen en ik met de trein naar Den Haag en onderweg stond me hersenpan geen seconde stil en realiseerde ik me dat na 9 jaar het er eindelijk van zou komen. Een droom om de fans de mogelijkheid te geven om één dag in het jaar gezellig samen te komen en er een mooi Floyd feestje van te maken. Droomde ik in de trein nog steeds? Nee, ik kneep in mijn arm en het was werkelijkheid.
Een kleine vier maanden hadden we om alles rond te krijgen. Hoofdthema moest worden "40 jaar Dark Side Of The Moon" wat mooi aansloot op de tour die Dutch Floyd momenteel aan het maken was: "40 Years Dark Side Of The Moon".
Een team vergadering werd ingelast om e.e.a. te bespreken en de taken te verdelen. Hans werd benoemd tot coördinator van het evenement, wat een hoop druk van mijn schouders nam. Per slot kun je niet overal zelf de controle over hebben, zeker niet met zoiets groots. Dat realiseerde ik me gelukkig wel en met Hans heb je een goeie, dat wist ik al. Teamwork, vertrouwen en er 100% voor gaan. Anna ging weer posters ontwerpen, waarop de geschiedenis van de Dark Side of the Moon kwam te staan. Daar is zij een kei in, het eindresultaat liegt er niet om.
De band was bekend en we wilden ook graag mensen die 's middags iets (semi) akoestisch wilden komen doen. Mensen met passie voor de Pink Floyd muziek en dit ook nog eens belangenloos wilden komen doen, onder het motto "de fans betalen reeds jaren om ons te zien, vandaag doen we uit dank iets terug". Zo hoort het ook volgens mij. Ik hoefde niet ver te zoeken. Harmjan Olthof gemaild en mijn plan uitgelegd en hij hoefde niet lang na te denken en gaf mij de garantie dat hij samen met Sander Hoppe en Fraukje Thijssen bereid was om 's middags een uurtje akoestisch te tokkelen. Harmjan en Sander waren 17 jaar betrokken bij Pink Noise, de tributeband die ik als allereerste zag in 2003. Helaas besloten zij om er dit jaar mee te stoppen en een andere richting in te gaan. Dan is het wel mooi om ze nog één keer in het zonnetje te zetten tijdens de fandag.
Het programma begint vorm te krijgen. We hadden ook besloten om aandacht te besteden aan The Wall, daar Roger Waters dit jaar weer op gaat treden in Arnhem, Werchter en Amsterdam. Achter de schermen werd er hard gewerkt, want je wilt het wel op een zo mooi mogelijke manier presenteren.
Tijdens The Wall in Arnhem in 2011, had ik Bobby Hassall en Glenn Povey ontmoet bij de meeting die we georganiseerd hadden en waren bevriend geraakt. In 2012 gaf Bobby in Heerlen een lezing over zijn boek "Pink Floyd Backstage", waar ik naar afreisde. Dit vond ik zó geweldig dat ik toen al met hem afsprak, dat áls er een fandag zou komen, ik hem graag in het programma wilde hebben. En hij stemde daarin toe. Dus nu werd het tijd om hem te mailen en over onze plannen te vertellen. Heel enthousiast zei hij:"Ik kom" en hij trommelde zijn vriend en technicus Guus op om te brainstormen over een mooie show, waarbij Guus de slideshow zou maken. Even later kreeg ik van Bobby ook te horen dat zijn vriend en dé Pink Floyd schrijver bij uitstek, Glenn Povey naar Ulft zou komen. Nou, mooier kon het niet en voelde mij vereerd dat Glenn en Bobby, ook belangenloos, op ons Floyd feestje wilden komen. Standhouders werden benaderd, om de fans ook in de gelegenheid te stellen om hun verzameling uit te breiden, want het assortiment loog er niet om; van sleutelhanger tot bootleg vinyl, van t-shirt tot DVD's, alles zou verkrijgbaar zijn.
Ondertussen werd er ook geknutseld, vitrines geregeld en de mensen van MindUp te Heerenveen hielpen ons ook om bepaalde standaards e.d. in elkaar te zetten. Alles liep vlekkeloos en volgens plan, mede door de voortreffelijke communicatie tussen ons en Erik Ramakers van de Dru Cultuurfabriek. Deze man verdient zeker een pluim, want hij gaf ons niet alleen alle ruimte, maar dacht ook mee en gaf zelfs iemand de opdracht om een van de bedden, die gebruikt was voor A Momentary Lapse Of Reason, natuurgetrouw na te laten maken.
Nu leven wij in ons kikkerlandje in de weelde dat we zo'n 11 tributebands hebben, een "luxe probleem", want je kunt er maar 2 uitnodigen. daarom hadden we besloten om andere tributebands tóch in de gelegenheid te stellen om zich te profileren d.m.v. bijvoorbeeld flyers neer te leggen, of cd's/dvd's te verkopen. Helaas moesten we constateren dat de meeste bands hier geen gehoor aan gaven. Pink Project stelde hun gigantische varken te beschikking en men kon bij onze stand dvd's van hun kopen. Infloyd gaf ons ook flyers mee en een grote poster met een concert aankondiging. Helaas lieten andere bands verstek gaan.
Nog een paar weken te gaan, mijn Pink Floyd kamer werd op zijn kop gezet, posters uitgezocht en ingelijst. Langzaam werd begonnen om alles in te pakken, te checken en ik moest stoppen met denken wat we nog meer konden laten zien. Mijn hersenen stonden geen minuut stil, als het hierom ging. Toch moet je op een gegeven moment proberen te stoppen, want genoeg is genoeg!
Het werd spannender en spannender. Bij de gedachte dat het dan bijna (eindelijk) zover was, steeg telkens de adrenaline tot het maximum. Het werd nóg spannender toen de media begon aan te kloppen. Eerst was ik uitgenodigd bij Radio Rijnmond om aanwezig te zijn bij een twee uur durende special rond Pink Floyd, waar ik uiteraard ook in geuren en kleuren kon vertellen over de Pink Floyd fandag van 20 april. Daarna kwamen drie radiozenders uit Gelderland en Hans en ik mochten telkens live in de uitzending vertellen over alles betreffende de fandag. Zo was er Optimaal FM, Aladna FM en Favoriet FM (tijdens hun uitzending van Sympho Shop en Prog Non Stop) en alsof dat nog niet genoeg was, besteedde dagblad De Gelderlander een groot artikel aan Pink Floyd en onze fandag.
De tijd vloog om, nog een paar dagen en met trots kon ik ons team melden dat ook ik er klaar voor was. totdat twee dagen voor dé dag ons het bericht bereikte dat Storm Thorgerson overleden was. Hier konden wij uiteraard niet aan voorbij gaan, dus werd er naarstig gezocht om ook hier aandacht te besteden. Maar daarna is het echt genoeg. De vrijdag wordt besteed om nog één keer alles te checken en de laatste dingen in te pakken. Van relaxen komt niet veel terecht, want alles kwam nu wel heel dicht naderbij. Zenuwen gierden door me keel, laatste chatberichten met Hans en toen maar naar bed ............................
Zaterdag 20 april: Pink Floyd Fandag 2013
Dan is het eindelijk zover ................ het is zaterdag ochtend en om kwart voor zes liep de wekker af (uiteraard met de intro van Time). Alles stond ingepakt klaar, nog even 30 broodjes gesmeerd door Wilma, voor een heel peloton vrijwilligers, die dalijk zouden komen, om het hele gevaarte naar Ulft te vervoeren. Koffie werd gemaakt, douchen, mijn hele tenue aangedaan, wat extra buttons opgespeld en kettingen om en was meteen 5 kilo zwaarder, lol, maar dat mocht de pret niet drukken.
En ja hoor even na 7 uur kwam de bende aan (Liff, Inge, Louis en Wil), compleet met aanhanger. Het feestje was begonnen, de voorpret was voelbaar en na een lekker bakkie koffie, werden de armen uit de mouwen gestoken om alles heelhuids in de auto en aanhanger te krijgen. Trots zag ik hoe iedereen hierbij betrokken was. "Dit gaat helemaal goed komen," dacht ik op dat moment. Kwart over acht vertrokken we dan, ik nog één keer achterom kijkend of ik niks vergeten was, de deur achter me dicht trekkend. Een heel fijn gevoel, dat er een stel mafkezen zijn, die klaar stonden voor me. Met zes mannnen en vrouwen tussen de Pink Floyd spullen werd er vertrokken richting Ulft. Vanaf nu moest ik volledig geconcentreerd blijven, maar vooral óók genieten. Hoe zou me rug het houden op zo'n lange dag? Zal alles heel aankomen? Zullen de mensen zich amuseren? Allemaal dingen die door me kop gingen, maar besefte dat ik dit alles los moest laten anders zou deze speciale dag door "doom-denken" aan me voorbij gaan en dat was de bedoeling niet. "We hebben ons best gedaan en het gaat allemaal goed komen", prentte ik mezelf in en liet het los.
Bij Veenendaal hielden we even een pitstop om de benen te stekken en een pafke te roken. Achteraf terugkijkend hierop, is me opgevallen dat ik helemaal niet keek of alles nog wel heel was, dus was het "loslaten" gelukt. Onderweg kwamen de smsjes als binnen; "We zijn nu uit Heerenveen vertrokken" en "Ik ben uit Almere vertrokken om Martijn in Harderwijk op te pikken". Het hele team was dus onderweg. Want voor deze speciale dag hadden we Martijn tijdelijk tot het team toegevoegd.
Ondertussen is het kwart over tien en komen wij als eersten aan bij de Dru Cultuurfabriek, waar Erik ons al stond op te wachten. Alles werd uitgeladen en in de lobby neergezet, want eerst werd er gezamelijk koffie gedronken in het Grand Café. Even later arriveerde Anna en Martijn en weer even later Hans en Marian.
Ik zag het met één blik; Mijn team was er klaar voor en straalde van onder tot boven. Woow, alweer die adrenaline. Op dat moment was ik de gelukkigste man in het hele universum. Na de koffie werd met zijn allen de lobby verkend en ontvouwde ik de plannen, zodat iedereen zo'n beetje wist wat de bedoeling was. Ook Theo Elfring en zijn mannen van Prog Non Stop en Sympho Shop waren gearriveerd. Nadat iedereen geinformeerd was, gingen we aan de slag. Iedereen schoot op, behalve ik, lol. Ja een plan kan nog zo duidelijk in je hersenpan zitten, maar niet iedereen is daarop aangesloten, dus werd mijn hulp vaak ingeroepen. Uiteindelijk kwamen we er zonder "kleerscheuren" uit, lol.
Buiten werd het varken opgeblazen, wat een geweldige aanblik had en binnen was het een prettige sfeer bij de opbouw, met floydiaanse arbeidsvitamines, verzorgd door de stand van de radiozender. Het werd twaalf uur en we lagen duidelijk op schema, toen Bobby Hassall, Glenn Povey en Guus arriveerden. even het werk aan de anderen overlaten, handen werden geschud en ik omhelsde mijn vrienden, die daarna naar de filmzaal gingen om hun dingen te installeren en uit te testen. Ik moest weer aan me werk en langzaam kwamen ook de standhouders binnen, die hun stands op gingen bouwen. "Hoe je in een paar uurtjes tijd de hele Dru een floydiaanse metamorphose kon geven", dacht ik bij mezelf, bij een blik over het geheel.
Zelf probeerde ik nog steeds het the wall gedeelte op te bouwen, terwijl Wilma de leiding had over de aankleding van onze stand en Anna de leiding had over het Dark Side of the Moon gedeelte, was Martijn in het Grand Café bezig met de doorlopende video presentatie door te nemen met de Dru techneut en Hans overal zo'n beetje een helpende hand was, samen met onze vrijwillig(st)ers. Zo had iedereen een duidelijke taak en waren we ruim op tijd klaar met de opbouw. Ondertussen waren ook Parick Vande Paer uit België en Jürgen Hesse uit Duitsland gearriveerd die hun Floyd-kunstwerken aan de hand van schilderijen en handgemaakte horloges, tentoon kwamen stellen.
Half drie, nog een half uur voor de deuren open gingen voor publiek, ik ging even naar buiten om de Volkswagen Golf Pink Floyd uit 1994 te bewonderen, die net gearriveerd was. Helemaal intact, compleet met originele Pink Floyd bekleding, was dit ook een pronkstuk naast het varken en trok nieuwsgierige mensen aan.
Ik ging in het zonnetje zitten, me rug moest even rust hebben en ik was alleen maar aan het genieten. Van alles ging door me heen. Tjonge jonge, dalijk gaan de deuren open en kan het feest écht beginnen. Het werd me allemaal heel even te veel en er liep een traan van blijdschap over me wang. Daar zit die dan, man van 56 jaar, zo blij als een klein jochie die voor het eerst een snoepje krijgt. Trots als een pauw op zijn team, die dit voor hem mogelijk heeft gemaakt. Als ik er weer aan terug denk en dit aan het schrijven ben, gaat er weer een emotionele stroomstoot door me lijf en denk: "Waar heb ik dit aan verdiend, dat mensen zich zó willen inzetten om mijn droom werkelijkheid te laten worden". Ik ben ook maar een simpele fan, die 41 jaar geleden toevallig Meddle in zijn handen kreeg en hem nooit meer los gelaten heeft. En hem graag wilt doorgeven aan de volgende generatie".
Ik sta op, loop langs "Piggy", geef hem een knipoog en ga naar binnen. Daar zie je de wanden vol hangen met allerlei Pink Floyd posters van de Syd Barrett periode tot aan een poster van The Wall 2012 uit Argentinie. Rechts naast de entree de deur naar het Grand Café waar op dat moment de clip Corporal Clegg van de Duitse TV opnames uit 1970 draaide. Terug in de lobby stond een copie van het bed uit A Momentary Lapse Of Reason en de eerste verkoop stand met daar weer naast de radiozender Favoriet FM waar de progamma makers van Prog Non Stop en Sympho Shop de lobby voorzag van Pink Floyd muziek. Daar tegenover, aan de linker kant een expositie over The Wall 1979-2013, met o.a. 8 groot formaat kleuren foto's van Earl's Court 1980 en een zwart/wit foto reportage over The Wall Berlin 1990. Foto's die nooit eerder vertoond zijn en veel aandacht trokken. Ook de hele geschiedenis van The Wall in woord en beeld, gemaakt door Anna voor onze tentoonstelling in Delft 2009, was uit de kast gehaald evenals The Wall figurenset 1 en 2, die in een vitrine stonden en door mij voor het eerst uit de verpakking was gehaald om de fans een beste blik hierop te gunnen. Als je de hoek om ging kwam je de Vinyl wand tegen, waar 40 uitzonderlijke hoezen te zien waren van o.a. bootlegs uit begin jaren 70 tot solo werk van Gilmour, Waters, Wright en Mason. Daarnaast was er weer een stand met een uitgebreid assortiment van floyd merchandise, cd's, dvd's en andere artikelen. Daar tegenover kwam de derde stand waar de fans konden watertanden. alle drie standhouders hadden alles uit de kast gehaald om iedereen aan zijn of haar trekken te laten komen.
Dan kwam je aan bij de schilderijen gallerij van Patrick Vande Paer en mijn kunstwerkjes, om vervolgens bij onze eigen stand te belanden, waar je alle info over onze website kon krijgen, mee kon doen met een prijsvraag en de dames je graag te woord stonden. Om de hoek kon je tevens een gitaar van Snowy White bewonderen en de handgemaakte Pink Floyd horloges van Jürgen Hesse. Daarna belandde je bij het laatste onderdeel in de lobby: de Dark Side Of The Moon expositie waar je een vitrine vond met allerlei gadgets die er met dit thema te vinden zijn, een wand met de geschiedenis van de Dark Side Of The Moon in woord en beeld, gemaakt door Anna, een mooie poster uit 1973 van een live optreden en op een eilandje in het midden, allerlei verschillend vinyl met betrekking tot dit album.
Het was vanaf het begin al gezellig druk en veel mensen wilden even een praatje maken, wat helaas niet altijd lukte, maar we hebben ons best gedaan om voor een ieder even tijd vrij te maken. De complimenten die we van de fans kregen waren hartverwarmend. Om vier uur begon in de filmzaal de lezing van Bobby Hassall, dus ik moest maken dat ik daar kwam. Even gezellig naast mijn broer zitten, die ook gekomen was, luisterend naar Bobby's interessante lezing. Schitterend hoe Guus dit begeleidde met een slideshow op het witte doek, waarbij de ene na de andere nooit vertoonde foto van Pink Floyd backstage langs kwam. Wat kan deze man boeiend vertellen en dat hij het liever in het Engels deed (ook al kan hij goed Nederlands) boeide geen mens. Iedereen zat op het puntje van zijn of haar stoel. Dit is een must voor iedere Floyd fan, menigeen zou zichzelf hierin herkennen, alleen Bobby liet het niet bij een droom, maar klom over dat hek in De Kuip (1988) en maakte zijn droom waar. Met deze show zou hij eigenlijk het hele land moeten doorkruizen. Aan het eind haalde hij ook nog zijn grote vriend en dé schrijver als het gaat om Pink Floyd boeken, Glenn Povey op het podium, die ook nog een woordje tot het publiek sprak. En ja hoor, ik had het moeten weten, ook ik moest er bij Bobby aan geloven en een woordje op het podium doen. lol. Daarna stonden Bobby en Glenn voor een ieder die dat wilde klaar om boeken te signeren, waar menigeen graag gebruik van maakte. Iedereen die ik daarna sprak, was vol lof over de lezing en hadden het zeker niet willen missen.
Veel tijd had ik daarna niet, want moest me haasten om op tijd in het Grand Café te komen voor het semi akoestisch optreden van Harmjan, Sander en Fraukje van Pink Noise. De setlijst was schitterend gekozen, waarin zij ook ruimte hadden gecreëerd voor ouder werk zoals Mathilda Mother, Remember A Day, Fat Old Sun. En ook Hushabye Mountain dat David Gilmour nog vertolkte tijdens zijn mini tour in 2002. Ook Comfortably Numb, semi akoestisch, was een lust voor het oor. Toppie hoor dat jullie nog één keer het Floyd repertoire opgepakt hebben en dat nog wel op onze eerste landelijke Pink Floyd fandag. Tot nu toe was ik van eleke minuut aan het genieten van deze dag. Ik zag alleen maar blije gezichten en daar doe je het toch voor: een dag voor de fans.
Langzaam begon de inwendige mens zich bij menigeen te melden en de mensen van de Dru keuken hadden een lopend buffet gemaaktwaarbij je je vingers aflikte. Een speciaal Floyd menu voor een fandagprijs waar menigeen gebruik van gemaakt heeft. Chapeau voor het personeel, want die hebben hard gewerkt om iedereen een super menu voor te schotelen. En we zaten zelfs in een VIP ruimte te dineren, samen met Bobby, Glenn, Pink Noise en Dutch Floyd. Na het eten had ik even wat meer ruimte om met fans en vrienden een praatje te maken, die op dat moment nog in de lobby waren. Op dat moment was er namelijk in de filmzaal de Dokumentaire "The Making of The Dark Side Of The Moon" waar het grootste deel wel gebruik van maakte, maar omdat ik die uiteraard al menigmaal gezien heb, liet ik die voorbij gaan, zodat ik even relaxed kon buurten en ook even kon gaan zitten om mijn rug een beetje te ontlasten.
Ook kwamen er nog steeds fans binnen, die het niet gehaald hadden om 's middags al daar te zijn, maar de expo en het optreden van Dutch Floyd niet wilde missen. Ruim 500 mensen hadden vandaag de weg gevonden naar de Dru Cultuurfabriek, waar wij heel trots op zijn. Ik kan me nog ons eerste gesprek herinneren met Erik en toen was ons streven dat zo'n 350 fans zouden komen, dus hebben we het helemaal niet verkeerd gedaan, zo'n eerste keer.
Langzaam werd het negen uur, tijd dus om naar de concertzaal te gaan voor het laatste hoogtepunt van onze eerste fandag: een spektaculair optreden van Dutch Floyd. De eerste set heb ik in zijn geheel gezien, waarbij zij de gehele Dark Side Of the Moon speelden. En ik mag wel zeggen, dit was met beste van wat ik ooit van hun gezien heb. De akoestiek was geweldig, licht en lasers formidabel en de band stond me daar een partij te spelen, waar de passie en plezier van af spatte. Voor mij persoonlijk was On The Run (live) en Time de hoogtepunten van de eerste set. Vooral On The Run, kreeg ik kippenvel van. Een verslag van het hele concert zal door Martijn geschreven worden en spoedig ook te lezen zijn.
In de pauze klommen Hans, Bobby en ik nog één keer op het podium, om de trekking van onze loterij te verrichten en ik nog even in vijf woorden (ben niet zo'n spreker, lol) een dankwoord naar iedereen uitsprak, die deze dag tot een succes gemaakt heeft. Daarna noch een groot deel van Echoes gehoord, maar moest me toen melden om onze expo in de lobby af te breken en op te ruimen. Toch kon ik het met mijn Floyd hart niet laten om tijdens de toegift weer even de concertzaal binnen te sluipen om getuige te zijn van Wish You Were Here en het slotstuk Run Like Hell.
Een dag, waar ik jaren naar uitgekeken had, was voorbij en heel even ging ik naar buiten ................ het varken was weg, het plein was leeg en donker, ik ging even zitten om een pafke te roken en evalueerde voor mezelf deze dag. Ik kreeg het warm, ik kreeg het koud en ik kreeg een heel trots gevoel. Mijn droom was uitgekomen en nog mooier dan ik voorheen had gedacht en dat alles had ik te danken aan het geweldige team, die vanaf het eerste moment in december 2012 zich voor 200% had ingezet om er samen een mooi feestje van te maken. Super! Toppie! Woorden kom ik eigenlijk te kort om dit te beschijven. Dank je wel vanuit het diepst van mijn hart voor Wilma, Anna, Hans en Martijn, ik zal deze dag nooit vergeten, een hoogtepunt in 41 jaar fan zijn.
Gauw naar binnen voor de afterparty in het Grand Café, nadat we alles ingeladen hadden. Daar bouwden we met zijn allen nog een mooi feestje en om twee uur in de nacht zijn we doodmoe maar zeer tevreden huiswaards gekeerd, waar we om vier uur in de ochtend, zonder kleerscheuren aankwamen.
Slotwoord Theo:
Het zit er op, maar ik kan jullie zeggen, dit smaakt naar meer en we zijn sowieso nu alweer gevraagd om in 2015 in de Dru Cultuurfabriek, wederom een landelijke Pink Floyd fandag te houden. Wat we volgend jaar gaan doen, weten we nu nog niet, maar als het aan ons ligt, zal er weer ergens in het land een fandag zijn.
Tot slot wil ik eenieder bedanken die deze dag tot een succes gemaakt heeft en hoop dat ik niemand vergeet: Wilma, Anna, Hans, Martijn, Erik, Marian, Liff, Inge, Louis, Wil, Johan, Patrick, Jürgen, Bobby, Guus, Glenn, Harmjan, Sander, Fraukje, MindUp, Dutch Floyd, de standhouders Maartje & Pieter, Cor, Jilles, Favoriet FM, Optimaal FM, Aladna FM, Radio Rijnmond, Dagblad De Gelderlander, alle personeel van Dru: bewaking, receptie, garderobe, technici, keuken en horeca, Pink Project, Infloyd, Pulse & Spirit en iedereen die onze fandag bezocht heeft.
Slotwoord Hans:
Ik weet ook dat de fandag van afgelopen zaterdag 20-april een droom was voor Theo die is uitgekomen. De laatste maanden zijn we met PFFN dagelijks met deze dag bezig geweest. Plannen werden gesmeed en telefoontjes/mails gepleegd. We keken enorm uit naar deze dag en ik moet zeggen dat ondanks mijn hoge verwachting deze ruimschoots is overtroffen.
Ook de DRU cultuurfabriek heeft zijn steentje bijgedragen en ik kan me nog goed herinneren dat Theo en ik voor de eerste keer daar naar binnen liepen .Deze geslaagde dag smaakt naar meer en ik weet zeker dat we binnen enkele jaren nog grootser zullen terugkomen.
You gotta strike when the moment is right without thinking. (from Dogs)
Theo,Anna,Wilma, Martijn, en alle anderen bedankt !!
Slotwoord Anna:
Ik denk dat ik weinig kan toevoegen aan de enthousiaste woorden die jullie ongetwijfeld op het scherm hebben weten te krijgen. Ik vond het een bijzondere ervaring en een mooie leerervaring voor een vervolg. Fantastisch dat Bobby en Glenn bereid waren om zich belangeloos in te zetten voor de vele fans die toch nog zijn gekomen. Ik denk niet dat ik op deze korte termijn nog iets uit m'n vingers geperst krijg. Ik "geniet" nog steeds van de naweeën van zaterdag/zondag.
Theo, 24 april, 2013
(c) Pink Floyd Fans Nederland 2013
Voorbereiding
Het is zomer 2011, ik had net 5 concerten van Roger Waters met The Wall achter de rug en de site bestond alweer ruim 7 jaar, toen de eerste perikelen voor het organiseren van een landelijke Pink Floyd fandag bij mij voelbaar waren. Voorheen organiseerde iemand anders de Pink Floyd dag en wilde ik niet in zijn vaarwater zitten, door er ook eentje te organiseren. Ik had in 2008 en 2009 al op kleine schaal enkele tentoonstellingen mogen geven in Delft, maar ik wilde meer. Een internet fansite is heel mooi om te doen, veel werk maar gaf voldoening aan mijn missie om de Pink Floyd passie van mij te delen met de fans in Nederland en België. Maar dan wil je op een gegeven moment meer en niet alleen digitaal bezig zijn. Dan is er één hele grote wens om de fans ook alles te laten voelen, proeven en met eigen oren en ogen te laten waarnemen. Dan is er maar één optie: Het organiseren van een fan dag. Doordat de huidige organisatie van zo'n jaarlijks evenement er mee stopte, was de kans ineens gegroeid naar 100% om er eentje zelf te organiseren. Plannen waren er om het dan medio april of mei 2012 te houden en er werd naar een geschikte locatie gezocht. Als non-profit fansite heb je geen donateurs of sponsors, dus eigenlijk ook "nul" budget, dus moest het een locatie worden, waarvan zij het financiële gedeelte in handen zouden hebben en wij de invulling van het geheel. Dat was de hoofd voorwaarde voor mij om akkoord te gaan met de locatie.
Dat werd dus moeilijk, want aan de andere kant moest de locatie ook genoeg mogelijkheden kunnen bieden om mijn plannen (die al jaren in mijn hersenpan waren opgeslagen) te kunnen verwezenlijken. Er ging een tijdje overheen en het werd al gauw duidelijk dat de streefdatum niet haalbaar was. Balen dus! Zou het dan weer niet door kunnen gaan? De moed niet opgeven en geduldig verder zoeken dus. Najaar 2012 was de volgende optie, maar ook dat bleek niet haalbaar. Hans en ik brainstormden regelmatig over locaties en programma invulling en altijd positief blijven dat het ging lukken.
Totdat ik ineens een mailtje kreeg, medio december 2012, dat de Dru Cultuurfabriek te Ulft de band Dutch Floyd gecontracteerd had om aldaar op 20 april 2013 een concert te geven, maar dat men meer wilde en er een hele Floyd dag omheen wilde bouwen. Bij het lezen hiervan schoot de adrenaline als een gek door mijn lijf en antwoordde ik bijna nog sneller dan het mailtje verzonden was, dat wij er wel interesse in hadden. Dus afspraken werden gemaakt om de locatie te gaan bekijken en van gedachten te wisselen met initiatiefnemer Erik Ramakers van de Dru.
Hans en ik kwamen daar aan in het besneeuwde ex-industrieterrein, stapte de entree binnen en de eerste aanblik van de grote lobby, liet ons beiden de mond open vallen. De klik was er meteen, ook al hadden we de rest nog niet eens gezien. We kregen een rondleiding en het werd mij steeds duidelijker dat dit de geschikte locatie was, want men had een aparte filmzaal én een concertzaal, wat de mogelijkheden alleen maar vergrootte om onze plannen te kunnen uitvoeren. Tijdens het gesprek met Erik werd ons plan ontvouwen en maakten hem zó enthousiast dat het een "JA" werd. We mochten overal gebruik van maken, het hele programma zelf invullen en mochten we spullen nodig hebben, konden we aan de bel trekken en werd er alles aan gedaan om hier aan te voldoen.
Hans reed terug naar Heerenveen en ik met de trein naar Den Haag en onderweg stond me hersenpan geen seconde stil en realiseerde ik me dat na 9 jaar het er eindelijk van zou komen. Een droom om de fans de mogelijkheid te geven om één dag in het jaar gezellig samen te komen en er een mooi Floyd feestje van te maken. Droomde ik in de trein nog steeds? Nee, ik kneep in mijn arm en het was werkelijkheid.
Een kleine vier maanden hadden we om alles rond te krijgen. Hoofdthema moest worden "40 jaar Dark Side Of The Moon" wat mooi aansloot op de tour die Dutch Floyd momenteel aan het maken was: "40 Years Dark Side Of The Moon".
Een team vergadering werd ingelast om e.e.a. te bespreken en de taken te verdelen. Hans werd benoemd tot coördinator van het evenement, wat een hoop druk van mijn schouders nam. Per slot kun je niet overal zelf de controle over hebben, zeker niet met zoiets groots. Dat realiseerde ik me gelukkig wel en met Hans heb je een goeie, dat wist ik al. Teamwork, vertrouwen en er 100% voor gaan. Anna ging weer posters ontwerpen, waarop de geschiedenis van de Dark Side of the Moon kwam te staan. Daar is zij een kei in, het eindresultaat liegt er niet om.
De band was bekend en we wilden ook graag mensen die 's middags iets (semi) akoestisch wilden komen doen. Mensen met passie voor de Pink Floyd muziek en dit ook nog eens belangenloos wilden komen doen, onder het motto "de fans betalen reeds jaren om ons te zien, vandaag doen we uit dank iets terug". Zo hoort het ook volgens mij. Ik hoefde niet ver te zoeken. Harmjan Olthof gemaild en mijn plan uitgelegd en hij hoefde niet lang na te denken en gaf mij de garantie dat hij samen met Sander Hoppe en Fraukje Thijssen bereid was om 's middags een uurtje akoestisch te tokkelen. Harmjan en Sander waren 17 jaar betrokken bij Pink Noise, de tributeband die ik als allereerste zag in 2003. Helaas besloten zij om er dit jaar mee te stoppen en een andere richting in te gaan. Dan is het wel mooi om ze nog één keer in het zonnetje te zetten tijdens de fandag.
Het programma begint vorm te krijgen. We hadden ook besloten om aandacht te besteden aan The Wall, daar Roger Waters dit jaar weer op gaat treden in Arnhem, Werchter en Amsterdam. Achter de schermen werd er hard gewerkt, want je wilt het wel op een zo mooi mogelijke manier presenteren.
Tijdens The Wall in Arnhem in 2011, had ik Bobby Hassall en Glenn Povey ontmoet bij de meeting die we georganiseerd hadden en waren bevriend geraakt. In 2012 gaf Bobby in Heerlen een lezing over zijn boek "Pink Floyd Backstage", waar ik naar afreisde. Dit vond ik zó geweldig dat ik toen al met hem afsprak, dat áls er een fandag zou komen, ik hem graag in het programma wilde hebben. En hij stemde daarin toe. Dus nu werd het tijd om hem te mailen en over onze plannen te vertellen. Heel enthousiast zei hij:"Ik kom" en hij trommelde zijn vriend en technicus Guus op om te brainstormen over een mooie show, waarbij Guus de slideshow zou maken. Even later kreeg ik van Bobby ook te horen dat zijn vriend en dé Pink Floyd schrijver bij uitstek, Glenn Povey naar Ulft zou komen. Nou, mooier kon het niet en voelde mij vereerd dat Glenn en Bobby, ook belangenloos, op ons Floyd feestje wilden komen. Standhouders werden benaderd, om de fans ook in de gelegenheid te stellen om hun verzameling uit te breiden, want het assortiment loog er niet om; van sleutelhanger tot bootleg vinyl, van t-shirt tot DVD's, alles zou verkrijgbaar zijn.
Ondertussen werd er ook geknutseld, vitrines geregeld en de mensen van MindUp te Heerenveen hielpen ons ook om bepaalde standaards e.d. in elkaar te zetten. Alles liep vlekkeloos en volgens plan, mede door de voortreffelijke communicatie tussen ons en Erik Ramakers van de Dru Cultuurfabriek. Deze man verdient zeker een pluim, want hij gaf ons niet alleen alle ruimte, maar dacht ook mee en gaf zelfs iemand de opdracht om een van de bedden, die gebruikt was voor A Momentary Lapse Of Reason, natuurgetrouw na te laten maken.
Nu leven wij in ons kikkerlandje in de weelde dat we zo'n 11 tributebands hebben, een "luxe probleem", want je kunt er maar 2 uitnodigen. daarom hadden we besloten om andere tributebands tóch in de gelegenheid te stellen om zich te profileren d.m.v. bijvoorbeeld flyers neer te leggen, of cd's/dvd's te verkopen. Helaas moesten we constateren dat de meeste bands hier geen gehoor aan gaven. Pink Project stelde hun gigantische varken te beschikking en men kon bij onze stand dvd's van hun kopen. Infloyd gaf ons ook flyers mee en een grote poster met een concert aankondiging. Helaas lieten andere bands verstek gaan.
Nog een paar weken te gaan, mijn Pink Floyd kamer werd op zijn kop gezet, posters uitgezocht en ingelijst. Langzaam werd begonnen om alles in te pakken, te checken en ik moest stoppen met denken wat we nog meer konden laten zien. Mijn hersenen stonden geen minuut stil, als het hierom ging. Toch moet je op een gegeven moment proberen te stoppen, want genoeg is genoeg!
Het werd spannender en spannender. Bij de gedachte dat het dan bijna (eindelijk) zover was, steeg telkens de adrenaline tot het maximum. Het werd nóg spannender toen de media begon aan te kloppen. Eerst was ik uitgenodigd bij Radio Rijnmond om aanwezig te zijn bij een twee uur durende special rond Pink Floyd, waar ik uiteraard ook in geuren en kleuren kon vertellen over de Pink Floyd fandag van 20 april. Daarna kwamen drie radiozenders uit Gelderland en Hans en ik mochten telkens live in de uitzending vertellen over alles betreffende de fandag. Zo was er Optimaal FM, Aladna FM en Favoriet FM (tijdens hun uitzending van Sympho Shop en Prog Non Stop) en alsof dat nog niet genoeg was, besteedde dagblad De Gelderlander een groot artikel aan Pink Floyd en onze fandag.
De tijd vloog om, nog een paar dagen en met trots kon ik ons team melden dat ook ik er klaar voor was. totdat twee dagen voor dé dag ons het bericht bereikte dat Storm Thorgerson overleden was. Hier konden wij uiteraard niet aan voorbij gaan, dus werd er naarstig gezocht om ook hier aandacht te besteden. Maar daarna is het echt genoeg. De vrijdag wordt besteed om nog één keer alles te checken en de laatste dingen in te pakken. Van relaxen komt niet veel terecht, want alles kwam nu wel heel dicht naderbij. Zenuwen gierden door me keel, laatste chatberichten met Hans en toen maar naar bed ............................
Zaterdag 20 april: Pink Floyd Fandag 2013
Dan is het eindelijk zover ................ het is zaterdag ochtend en om kwart voor zes liep de wekker af (uiteraard met de intro van Time). Alles stond ingepakt klaar, nog even 30 broodjes gesmeerd door Wilma, voor een heel peloton vrijwilligers, die dalijk zouden komen, om het hele gevaarte naar Ulft te vervoeren. Koffie werd gemaakt, douchen, mijn hele tenue aangedaan, wat extra buttons opgespeld en kettingen om en was meteen 5 kilo zwaarder, lol, maar dat mocht de pret niet drukken.
En ja hoor even na 7 uur kwam de bende aan (Liff, Inge, Louis en Wil), compleet met aanhanger. Het feestje was begonnen, de voorpret was voelbaar en na een lekker bakkie koffie, werden de armen uit de mouwen gestoken om alles heelhuids in de auto en aanhanger te krijgen. Trots zag ik hoe iedereen hierbij betrokken was. "Dit gaat helemaal goed komen," dacht ik op dat moment. Kwart over acht vertrokken we dan, ik nog één keer achterom kijkend of ik niks vergeten was, de deur achter me dicht trekkend. Een heel fijn gevoel, dat er een stel mafkezen zijn, die klaar stonden voor me. Met zes mannnen en vrouwen tussen de Pink Floyd spullen werd er vertrokken richting Ulft. Vanaf nu moest ik volledig geconcentreerd blijven, maar vooral óók genieten. Hoe zou me rug het houden op zo'n lange dag? Zal alles heel aankomen? Zullen de mensen zich amuseren? Allemaal dingen die door me kop gingen, maar besefte dat ik dit alles los moest laten anders zou deze speciale dag door "doom-denken" aan me voorbij gaan en dat was de bedoeling niet. "We hebben ons best gedaan en het gaat allemaal goed komen", prentte ik mezelf in en liet het los.
Bij Veenendaal hielden we even een pitstop om de benen te stekken en een pafke te roken. Achteraf terugkijkend hierop, is me opgevallen dat ik helemaal niet keek of alles nog wel heel was, dus was het "loslaten" gelukt. Onderweg kwamen de smsjes als binnen; "We zijn nu uit Heerenveen vertrokken" en "Ik ben uit Almere vertrokken om Martijn in Harderwijk op te pikken". Het hele team was dus onderweg. Want voor deze speciale dag hadden we Martijn tijdelijk tot het team toegevoegd.
Ondertussen is het kwart over tien en komen wij als eersten aan bij de Dru Cultuurfabriek, waar Erik ons al stond op te wachten. Alles werd uitgeladen en in de lobby neergezet, want eerst werd er gezamelijk koffie gedronken in het Grand Café. Even later arriveerde Anna en Martijn en weer even later Hans en Marian.
Ik zag het met één blik; Mijn team was er klaar voor en straalde van onder tot boven. Woow, alweer die adrenaline. Op dat moment was ik de gelukkigste man in het hele universum. Na de koffie werd met zijn allen de lobby verkend en ontvouwde ik de plannen, zodat iedereen zo'n beetje wist wat de bedoeling was. Ook Theo Elfring en zijn mannen van Prog Non Stop en Sympho Shop waren gearriveerd. Nadat iedereen geinformeerd was, gingen we aan de slag. Iedereen schoot op, behalve ik, lol. Ja een plan kan nog zo duidelijk in je hersenpan zitten, maar niet iedereen is daarop aangesloten, dus werd mijn hulp vaak ingeroepen. Uiteindelijk kwamen we er zonder "kleerscheuren" uit, lol.
Buiten werd het varken opgeblazen, wat een geweldige aanblik had en binnen was het een prettige sfeer bij de opbouw, met floydiaanse arbeidsvitamines, verzorgd door de stand van de radiozender. Het werd twaalf uur en we lagen duidelijk op schema, toen Bobby Hassall, Glenn Povey en Guus arriveerden. even het werk aan de anderen overlaten, handen werden geschud en ik omhelsde mijn vrienden, die daarna naar de filmzaal gingen om hun dingen te installeren en uit te testen. Ik moest weer aan me werk en langzaam kwamen ook de standhouders binnen, die hun stands op gingen bouwen. "Hoe je in een paar uurtjes tijd de hele Dru een floydiaanse metamorphose kon geven", dacht ik bij mezelf, bij een blik over het geheel.
Zelf probeerde ik nog steeds het the wall gedeelte op te bouwen, terwijl Wilma de leiding had over de aankleding van onze stand en Anna de leiding had over het Dark Side of the Moon gedeelte, was Martijn in het Grand Café bezig met de doorlopende video presentatie door te nemen met de Dru techneut en Hans overal zo'n beetje een helpende hand was, samen met onze vrijwillig(st)ers. Zo had iedereen een duidelijke taak en waren we ruim op tijd klaar met de opbouw. Ondertussen waren ook Parick Vande Paer uit België en Jürgen Hesse uit Duitsland gearriveerd die hun Floyd-kunstwerken aan de hand van schilderijen en handgemaakte horloges, tentoon kwamen stellen.
Half drie, nog een half uur voor de deuren open gingen voor publiek, ik ging even naar buiten om de Volkswagen Golf Pink Floyd uit 1994 te bewonderen, die net gearriveerd was. Helemaal intact, compleet met originele Pink Floyd bekleding, was dit ook een pronkstuk naast het varken en trok nieuwsgierige mensen aan.
Ik ging in het zonnetje zitten, me rug moest even rust hebben en ik was alleen maar aan het genieten. Van alles ging door me heen. Tjonge jonge, dalijk gaan de deuren open en kan het feest écht beginnen. Het werd me allemaal heel even te veel en er liep een traan van blijdschap over me wang. Daar zit die dan, man van 56 jaar, zo blij als een klein jochie die voor het eerst een snoepje krijgt. Trots als een pauw op zijn team, die dit voor hem mogelijk heeft gemaakt. Als ik er weer aan terug denk en dit aan het schrijven ben, gaat er weer een emotionele stroomstoot door me lijf en denk: "Waar heb ik dit aan verdiend, dat mensen zich zó willen inzetten om mijn droom werkelijkheid te laten worden". Ik ben ook maar een simpele fan, die 41 jaar geleden toevallig Meddle in zijn handen kreeg en hem nooit meer los gelaten heeft. En hem graag wilt doorgeven aan de volgende generatie".
Ik sta op, loop langs "Piggy", geef hem een knipoog en ga naar binnen. Daar zie je de wanden vol hangen met allerlei Pink Floyd posters van de Syd Barrett periode tot aan een poster van The Wall 2012 uit Argentinie. Rechts naast de entree de deur naar het Grand Café waar op dat moment de clip Corporal Clegg van de Duitse TV opnames uit 1970 draaide. Terug in de lobby stond een copie van het bed uit A Momentary Lapse Of Reason en de eerste verkoop stand met daar weer naast de radiozender Favoriet FM waar de progamma makers van Prog Non Stop en Sympho Shop de lobby voorzag van Pink Floyd muziek. Daar tegenover, aan de linker kant een expositie over The Wall 1979-2013, met o.a. 8 groot formaat kleuren foto's van Earl's Court 1980 en een zwart/wit foto reportage over The Wall Berlin 1990. Foto's die nooit eerder vertoond zijn en veel aandacht trokken. Ook de hele geschiedenis van The Wall in woord en beeld, gemaakt door Anna voor onze tentoonstelling in Delft 2009, was uit de kast gehaald evenals The Wall figurenset 1 en 2, die in een vitrine stonden en door mij voor het eerst uit de verpakking was gehaald om de fans een beste blik hierop te gunnen. Als je de hoek om ging kwam je de Vinyl wand tegen, waar 40 uitzonderlijke hoezen te zien waren van o.a. bootlegs uit begin jaren 70 tot solo werk van Gilmour, Waters, Wright en Mason. Daarnaast was er weer een stand met een uitgebreid assortiment van floyd merchandise, cd's, dvd's en andere artikelen. Daar tegenover kwam de derde stand waar de fans konden watertanden. alle drie standhouders hadden alles uit de kast gehaald om iedereen aan zijn of haar trekken te laten komen.
Dan kwam je aan bij de schilderijen gallerij van Patrick Vande Paer en mijn kunstwerkjes, om vervolgens bij onze eigen stand te belanden, waar je alle info over onze website kon krijgen, mee kon doen met een prijsvraag en de dames je graag te woord stonden. Om de hoek kon je tevens een gitaar van Snowy White bewonderen en de handgemaakte Pink Floyd horloges van Jürgen Hesse. Daarna belandde je bij het laatste onderdeel in de lobby: de Dark Side Of The Moon expositie waar je een vitrine vond met allerlei gadgets die er met dit thema te vinden zijn, een wand met de geschiedenis van de Dark Side Of The Moon in woord en beeld, gemaakt door Anna, een mooie poster uit 1973 van een live optreden en op een eilandje in het midden, allerlei verschillend vinyl met betrekking tot dit album.
Het was vanaf het begin al gezellig druk en veel mensen wilden even een praatje maken, wat helaas niet altijd lukte, maar we hebben ons best gedaan om voor een ieder even tijd vrij te maken. De complimenten die we van de fans kregen waren hartverwarmend. Om vier uur begon in de filmzaal de lezing van Bobby Hassall, dus ik moest maken dat ik daar kwam. Even gezellig naast mijn broer zitten, die ook gekomen was, luisterend naar Bobby's interessante lezing. Schitterend hoe Guus dit begeleidde met een slideshow op het witte doek, waarbij de ene na de andere nooit vertoonde foto van Pink Floyd backstage langs kwam. Wat kan deze man boeiend vertellen en dat hij het liever in het Engels deed (ook al kan hij goed Nederlands) boeide geen mens. Iedereen zat op het puntje van zijn of haar stoel. Dit is een must voor iedere Floyd fan, menigeen zou zichzelf hierin herkennen, alleen Bobby liet het niet bij een droom, maar klom over dat hek in De Kuip (1988) en maakte zijn droom waar. Met deze show zou hij eigenlijk het hele land moeten doorkruizen. Aan het eind haalde hij ook nog zijn grote vriend en dé schrijver als het gaat om Pink Floyd boeken, Glenn Povey op het podium, die ook nog een woordje tot het publiek sprak. En ja hoor, ik had het moeten weten, ook ik moest er bij Bobby aan geloven en een woordje op het podium doen. lol. Daarna stonden Bobby en Glenn voor een ieder die dat wilde klaar om boeken te signeren, waar menigeen graag gebruik van maakte. Iedereen die ik daarna sprak, was vol lof over de lezing en hadden het zeker niet willen missen.
Veel tijd had ik daarna niet, want moest me haasten om op tijd in het Grand Café te komen voor het semi akoestisch optreden van Harmjan, Sander en Fraukje van Pink Noise. De setlijst was schitterend gekozen, waarin zij ook ruimte hadden gecreëerd voor ouder werk zoals Mathilda Mother, Remember A Day, Fat Old Sun. En ook Hushabye Mountain dat David Gilmour nog vertolkte tijdens zijn mini tour in 2002. Ook Comfortably Numb, semi akoestisch, was een lust voor het oor. Toppie hoor dat jullie nog één keer het Floyd repertoire opgepakt hebben en dat nog wel op onze eerste landelijke Pink Floyd fandag. Tot nu toe was ik van eleke minuut aan het genieten van deze dag. Ik zag alleen maar blije gezichten en daar doe je het toch voor: een dag voor de fans.
Langzaam begon de inwendige mens zich bij menigeen te melden en de mensen van de Dru keuken hadden een lopend buffet gemaaktwaarbij je je vingers aflikte. Een speciaal Floyd menu voor een fandagprijs waar menigeen gebruik van gemaakt heeft. Chapeau voor het personeel, want die hebben hard gewerkt om iedereen een super menu voor te schotelen. En we zaten zelfs in een VIP ruimte te dineren, samen met Bobby, Glenn, Pink Noise en Dutch Floyd. Na het eten had ik even wat meer ruimte om met fans en vrienden een praatje te maken, die op dat moment nog in de lobby waren. Op dat moment was er namelijk in de filmzaal de Dokumentaire "The Making of The Dark Side Of The Moon" waar het grootste deel wel gebruik van maakte, maar omdat ik die uiteraard al menigmaal gezien heb, liet ik die voorbij gaan, zodat ik even relaxed kon buurten en ook even kon gaan zitten om mijn rug een beetje te ontlasten.
Ook kwamen er nog steeds fans binnen, die het niet gehaald hadden om 's middags al daar te zijn, maar de expo en het optreden van Dutch Floyd niet wilde missen. Ruim 500 mensen hadden vandaag de weg gevonden naar de Dru Cultuurfabriek, waar wij heel trots op zijn. Ik kan me nog ons eerste gesprek herinneren met Erik en toen was ons streven dat zo'n 350 fans zouden komen, dus hebben we het helemaal niet verkeerd gedaan, zo'n eerste keer.
Langzaam werd het negen uur, tijd dus om naar de concertzaal te gaan voor het laatste hoogtepunt van onze eerste fandag: een spektaculair optreden van Dutch Floyd. De eerste set heb ik in zijn geheel gezien, waarbij zij de gehele Dark Side Of the Moon speelden. En ik mag wel zeggen, dit was met beste van wat ik ooit van hun gezien heb. De akoestiek was geweldig, licht en lasers formidabel en de band stond me daar een partij te spelen, waar de passie en plezier van af spatte. Voor mij persoonlijk was On The Run (live) en Time de hoogtepunten van de eerste set. Vooral On The Run, kreeg ik kippenvel van. Een verslag van het hele concert zal door Martijn geschreven worden en spoedig ook te lezen zijn.
In de pauze klommen Hans, Bobby en ik nog één keer op het podium, om de trekking van onze loterij te verrichten en ik nog even in vijf woorden (ben niet zo'n spreker, lol) een dankwoord naar iedereen uitsprak, die deze dag tot een succes gemaakt heeft. Daarna noch een groot deel van Echoes gehoord, maar moest me toen melden om onze expo in de lobby af te breken en op te ruimen. Toch kon ik het met mijn Floyd hart niet laten om tijdens de toegift weer even de concertzaal binnen te sluipen om getuige te zijn van Wish You Were Here en het slotstuk Run Like Hell.
Een dag, waar ik jaren naar uitgekeken had, was voorbij en heel even ging ik naar buiten ................ het varken was weg, het plein was leeg en donker, ik ging even zitten om een pafke te roken en evalueerde voor mezelf deze dag. Ik kreeg het warm, ik kreeg het koud en ik kreeg een heel trots gevoel. Mijn droom was uitgekomen en nog mooier dan ik voorheen had gedacht en dat alles had ik te danken aan het geweldige team, die vanaf het eerste moment in december 2012 zich voor 200% had ingezet om er samen een mooi feestje van te maken. Super! Toppie! Woorden kom ik eigenlijk te kort om dit te beschijven. Dank je wel vanuit het diepst van mijn hart voor Wilma, Anna, Hans en Martijn, ik zal deze dag nooit vergeten, een hoogtepunt in 41 jaar fan zijn.
Gauw naar binnen voor de afterparty in het Grand Café, nadat we alles ingeladen hadden. Daar bouwden we met zijn allen nog een mooi feestje en om twee uur in de nacht zijn we doodmoe maar zeer tevreden huiswaards gekeerd, waar we om vier uur in de ochtend, zonder kleerscheuren aankwamen.
Slotwoord Theo:
Het zit er op, maar ik kan jullie zeggen, dit smaakt naar meer en we zijn sowieso nu alweer gevraagd om in 2015 in de Dru Cultuurfabriek, wederom een landelijke Pink Floyd fandag te houden. Wat we volgend jaar gaan doen, weten we nu nog niet, maar als het aan ons ligt, zal er weer ergens in het land een fandag zijn.
Tot slot wil ik eenieder bedanken die deze dag tot een succes gemaakt heeft en hoop dat ik niemand vergeet: Wilma, Anna, Hans, Martijn, Erik, Marian, Liff, Inge, Louis, Wil, Johan, Patrick, Jürgen, Bobby, Guus, Glenn, Harmjan, Sander, Fraukje, MindUp, Dutch Floyd, de standhouders Maartje & Pieter, Cor, Jilles, Favoriet FM, Optimaal FM, Aladna FM, Radio Rijnmond, Dagblad De Gelderlander, alle personeel van Dru: bewaking, receptie, garderobe, technici, keuken en horeca, Pink Project, Infloyd, Pulse & Spirit en iedereen die onze fandag bezocht heeft.
Slotwoord Hans:
Ik weet ook dat de fandag van afgelopen zaterdag 20-april een droom was voor Theo die is uitgekomen. De laatste maanden zijn we met PFFN dagelijks met deze dag bezig geweest. Plannen werden gesmeed en telefoontjes/mails gepleegd. We keken enorm uit naar deze dag en ik moet zeggen dat ondanks mijn hoge verwachting deze ruimschoots is overtroffen.
Ook de DRU cultuurfabriek heeft zijn steentje bijgedragen en ik kan me nog goed herinneren dat Theo en ik voor de eerste keer daar naar binnen liepen .Deze geslaagde dag smaakt naar meer en ik weet zeker dat we binnen enkele jaren nog grootser zullen terugkomen.
You gotta strike when the moment is right without thinking. (from Dogs)
Theo,Anna,Wilma, Martijn, en alle anderen bedankt !!
Slotwoord Anna:
Ik denk dat ik weinig kan toevoegen aan de enthousiaste woorden die jullie ongetwijfeld op het scherm hebben weten te krijgen. Ik vond het een bijzondere ervaring en een mooie leerervaring voor een vervolg. Fantastisch dat Bobby en Glenn bereid waren om zich belangeloos in te zetten voor de vele fans die toch nog zijn gekomen. Ik denk niet dat ik op deze korte termijn nog iets uit m'n vingers geperst krijg. Ik "geniet" nog steeds van de naweeën van zaterdag/zondag.
Theo, 24 april, 2013
(c) Pink Floyd Fans Nederland 2013
Activiteiten PFFN: Buitenwatersloot Feest, Delft 2 augustus 2009 - door Theo
Pink Floyd tentoonstelling - Buitenwatersloot Feest te Delft dd. 2 augustus 2009
Na weken van voorbereiding, waarbij de huiskamer meer een Pink Floyd werkplaats leek dan een woonkamer, was het zondagochtend 2 augustus dan eindelijk zover dat ik mijn werk kon tentoonstellen. Want ook dit jaar was ik gevraagd om tijdens het Buitenwatersloot Feest een Pink Floyd tentoonstelling te geven.
Even na 7 uur kwamen ton (als chauffeur gecharterd) en Anna bij ons aan en werd er ff een bakkie gedronken. Anna (onder de fans bekend als Emily) had weer 4 schitterende posters ontworpen, waarop de geschiedenis van The Wall stond afgebeeld (geschreven door Mecky) voorzien van diverse foto's. Een van de pronkstukken van de tentoonstelling. Tegen half 8 waren de auto's vol geladen en kon ik warempel ook nog mee. Was toch een meevaller, ja toch! Kon moeilijk de Teacher maar thuis laten, hij was per slot belangrijker.
In Delft aangekomen onder regenachtige omstandigheden, werd er snel uitgeladen en kon de opbouw in de schitterende locatie Het Parkethuys beginnen. Anna, Wilma en ik werkten prima als een team om alles op tijd klaar te hebben. De dozen werden gevouwen en de muur opgebouwd. De teacher in elkaar geschroefd en voila daar stond een miniatuur van de echte The Wall, waar bovenuit de Teacher met brandende ogen en zijn aanwijsstokje alles in de gaten hield. (zie foto links) Het hoofd thema was dan ook The Wall 1979-2009 en had dan ook alles uit mijn verzameling hier over meegenomen. Collages waren gemaakt om e.e.a. nog duidelijker te kunnen presenteren met o.a. nooit eerder vertoonde zwart/wit foto's van The Wall in Berlijn, waarbij het vallen van de muur gedetailleerd in beeld was gebracht. Van mini pinspeldje tot reuzenvaandel kon men aanschouwen. Bootlegs en ander bijzonder vinyl, cd's, DVD, tourboeken, ansichtkaarten, fanzine's en andere verzamelobjecten zoals de The Wall figurensets 1 en 2, een badlaken van de Darkside Of The Moon, sleutelhangers, onderzetters, teveel eigenlijk om allemaal op te noemen. Ook was er aandacht besteed aan de twee reeds overleden bandleden, Syd Barrett en Richard Wright. En natuurlijk doorlopend videomateriaal te zien en horen. Door het druilerige weer in de ochtend was het rustig, maar tegen 12 uur werd het droog en kwam de zon ook te voorschijn en stroomden de mensen naar binnen. Tegen 14.00 uur kwam het varend corso voorbij de sloot (waar ik bijna niks van gezien heb) en als je dacht dat het dan rustig zou zijn, heb je het mis, want ook toen kwamen de mensen nog met groepjes tegelijk binnen. Ook Arjan, Ruud, Peet en Garb van Pink Project kunnen begroeten, maar helaas zat er geen mini optreden in dit jaar. Tevens werd er een prijsvraag gehouden, waaraan een ieder gratis mee kon doen en een paar leuke prijzen gewonnen kon worden.
De vraag werd gesteld hoeveel "bricks" er tijdens de concerten in 1980/1981 gebruikt werden. Dat bleken er 340 te zijn. Na 16.00 uur was het wel gedaan, helaas en begonnen we langzaam weer alles af te breken en in te pakken. Een zeer geslaagde dag was achter de rug en heel voorzichtig zijn er nu alweer plannen gesmeed voor volgend jaar, maar dan niet in Delft en van een nog groter formaat. Heel tevreden ook voor het feit dat toch veel bezoekers tijd hadden voor een praatje, je dingen vroegen waarbij ze aandachtig naar je verhaal luisterden. Het vele werk van de afgelopen weken werd beloond met alleen maar positieve geluiden. Heerlijk toch............ om op deze manier je hobby naar buiten te mogen brengen.
Mijn woord van dank gaat in eerste instantie uit naar mijn Wilma, die al die weken heeft geduld dat ik het huis zowat op zijn kop heb gezet en lange dagen en nachten aan het werk was voor de tentoonstelling. Daarnaast een woord van dank aan Anna voor het vele werk dat zij verricht heeft met het maken van de posters en het teamwork op de dag zelf. Een woord van dank aan de mensen van Het Parkethuys voor hun gastvrijheid, Peter Chattelin voor het beschikbaar stellen van het vaandel en een schitterende foto van The Wall, aan Harry van Adrichem (organisator van het Buitenwatersloot Feest) en aan alle bezoekers van de tentoonstelling. Tot een volgende keer.................... tot volgend jaar.
Theo, 4 augustus 2009
(c) Pink Floyd Fans Nederland 2009
Na weken van voorbereiding, waarbij de huiskamer meer een Pink Floyd werkplaats leek dan een woonkamer, was het zondagochtend 2 augustus dan eindelijk zover dat ik mijn werk kon tentoonstellen. Want ook dit jaar was ik gevraagd om tijdens het Buitenwatersloot Feest een Pink Floyd tentoonstelling te geven.
Even na 7 uur kwamen ton (als chauffeur gecharterd) en Anna bij ons aan en werd er ff een bakkie gedronken. Anna (onder de fans bekend als Emily) had weer 4 schitterende posters ontworpen, waarop de geschiedenis van The Wall stond afgebeeld (geschreven door Mecky) voorzien van diverse foto's. Een van de pronkstukken van de tentoonstelling. Tegen half 8 waren de auto's vol geladen en kon ik warempel ook nog mee. Was toch een meevaller, ja toch! Kon moeilijk de Teacher maar thuis laten, hij was per slot belangrijker.
In Delft aangekomen onder regenachtige omstandigheden, werd er snel uitgeladen en kon de opbouw in de schitterende locatie Het Parkethuys beginnen. Anna, Wilma en ik werkten prima als een team om alles op tijd klaar te hebben. De dozen werden gevouwen en de muur opgebouwd. De teacher in elkaar geschroefd en voila daar stond een miniatuur van de echte The Wall, waar bovenuit de Teacher met brandende ogen en zijn aanwijsstokje alles in de gaten hield. (zie foto links) Het hoofd thema was dan ook The Wall 1979-2009 en had dan ook alles uit mijn verzameling hier over meegenomen. Collages waren gemaakt om e.e.a. nog duidelijker te kunnen presenteren met o.a. nooit eerder vertoonde zwart/wit foto's van The Wall in Berlijn, waarbij het vallen van de muur gedetailleerd in beeld was gebracht. Van mini pinspeldje tot reuzenvaandel kon men aanschouwen. Bootlegs en ander bijzonder vinyl, cd's, DVD, tourboeken, ansichtkaarten, fanzine's en andere verzamelobjecten zoals de The Wall figurensets 1 en 2, een badlaken van de Darkside Of The Moon, sleutelhangers, onderzetters, teveel eigenlijk om allemaal op te noemen. Ook was er aandacht besteed aan de twee reeds overleden bandleden, Syd Barrett en Richard Wright. En natuurlijk doorlopend videomateriaal te zien en horen. Door het druilerige weer in de ochtend was het rustig, maar tegen 12 uur werd het droog en kwam de zon ook te voorschijn en stroomden de mensen naar binnen. Tegen 14.00 uur kwam het varend corso voorbij de sloot (waar ik bijna niks van gezien heb) en als je dacht dat het dan rustig zou zijn, heb je het mis, want ook toen kwamen de mensen nog met groepjes tegelijk binnen. Ook Arjan, Ruud, Peet en Garb van Pink Project kunnen begroeten, maar helaas zat er geen mini optreden in dit jaar. Tevens werd er een prijsvraag gehouden, waaraan een ieder gratis mee kon doen en een paar leuke prijzen gewonnen kon worden.
De vraag werd gesteld hoeveel "bricks" er tijdens de concerten in 1980/1981 gebruikt werden. Dat bleken er 340 te zijn. Na 16.00 uur was het wel gedaan, helaas en begonnen we langzaam weer alles af te breken en in te pakken. Een zeer geslaagde dag was achter de rug en heel voorzichtig zijn er nu alweer plannen gesmeed voor volgend jaar, maar dan niet in Delft en van een nog groter formaat. Heel tevreden ook voor het feit dat toch veel bezoekers tijd hadden voor een praatje, je dingen vroegen waarbij ze aandachtig naar je verhaal luisterden. Het vele werk van de afgelopen weken werd beloond met alleen maar positieve geluiden. Heerlijk toch............ om op deze manier je hobby naar buiten te mogen brengen.
Mijn woord van dank gaat in eerste instantie uit naar mijn Wilma, die al die weken heeft geduld dat ik het huis zowat op zijn kop heb gezet en lange dagen en nachten aan het werk was voor de tentoonstelling. Daarnaast een woord van dank aan Anna voor het vele werk dat zij verricht heeft met het maken van de posters en het teamwork op de dag zelf. Een woord van dank aan de mensen van Het Parkethuys voor hun gastvrijheid, Peter Chattelin voor het beschikbaar stellen van het vaandel en een schitterende foto van The Wall, aan Harry van Adrichem (organisator van het Buitenwatersloot Feest) en aan alle bezoekers van de tentoonstelling. Tot een volgende keer.................... tot volgend jaar.
Theo, 4 augustus 2009
(c) Pink Floyd Fans Nederland 2009
Activiteiten PFFN: Hoogheemraadschaf van Delfland Delft 23 april 2009 - door Theo
Pink Floyd Workshop - Hoogheemraadschaf van Delfland Delft - 23 april 2009
Enkele maanden geleden vroeg Harry van Adrichem (o.a. organisator Buitenwaterslootfeesten) mij of ik namens Pink Floyd Fans Nederland een kleine tentoonstelling wilde toevoegen aan de activiteitenavond van de personeelsvereniging van het Hoogheemraadschap van Delfland te Delft. Zo gezegd, zo gedaan en ik begon te brainstormen wat ik die avond aan de mensen zou laten zien. Het hoofdthema moest mijns inziens The Wall zijn, daar die dit jaar zijn 30e verjaardag viert. Alles wat ik ook maar in mijn verzameling kon vinden met betrekking tot The Wall, had ik meegenomen, van ansichtkaarten tot aan de The Wall figurensets 1 en 2.
Daarnaast had ik de Pink Floyd geschiedenis in notedop (ontworpen door Anna Visser) weer meegenomen, die uit 4 kleurrijke posters bestaat. Ook de meest bijzondere vinyl had ik uitgestald zoals David Gilmour Live In Gdansk Dark Side Of The Moon limited edition en Echoes The Best Of. Ook 5 ingelijste posters, vinyl singles en andere interessante items.
Om 18.00 uur kwam ik aan met de couriersdienst en Peter Chattelin en Ruud Verwijk van Pink Project waren al druk bezig met de soundcheck. Eerst werd er gezellig gezamelijk gegeten en wat gekletst en daarna begon ik met de opbouw van de tentoonstelling, daarbij geweldig geholpen door Garp Verwijk, die de promotie van The Wall op zijn rekening nam. Om 19.30 uur gingen de deuren open voor publiek en de zaal liep al gauw vol, waarbij men zeer geïnteresseerd de uitgestalde verzameling bekeek.
Om 20.00 uur nam men plaats en vertelde Harry v. Adrichem een stuk over de geschiedenis van Pink Floyd, waarnaar men aandachtig luisterde.Na een half uurtje geschiedenis en muziek en beelden van Echoes (Live At Pompeii) op de 3 videoschermen, kondigde Harry Pink Project aan. Peter Chattelin en Ruud Verwijk zouden een workshop houden, vergezeld van oud Pink Project gitarist Harry (Hein) v.d. Broek, die in 1998 het legendarische optreden van Pink Project op de Markt in Delft meegemaakt heeft. Na een korte intro door Peter, over The Wall in 1980, zijn beleving daarbij en zijn wens om die eens een keer te gaan opvoeren, vertelde hij over het ontstaan van Pink Project en het traject wat ze tot nu toe doorlopen hadden. Ruud droeg zijn steentje bij door uitleg te geven over de Pink Floyd sound, daarbij zijn gesproken woord om te zetten in wat voorbeelden via zijn gitaar. Garp was de techneut van de avond. Genoeg gepraat, dus werd er een mini concert gegeven, waarbij nummers langskwamen van de Dark Side Of The Moon, Wish You Were Here en The Wall. Het plezier om voor zo'n 60 man lekker te pingelen straalde er van af en het publiek genoot in volle teugen. Na drie kwartier werd er even een pauze ingelast waarbij men tussen het publiek van gedachten kon wisselen, waar ook gebruik van gemaakt werd. En men kon de tentoongestelde items nog bewonderen, een hapje en een drankje werden geserveerd en dit alles in een zeer ontspannende gezellige sfeer.
Na de pauze had ik de eer om iets over mijn passie en het ontstaan daarvan te vertellen waaruit uiteindelijk Pink Floyd Fans Nederland is ontstaan. De opzet van Pink Floyd Fans Nederland, dé fansite in onze eigen taal en de betrokkenheid van de fans daarbij, doordat het motto is: van, voor en door de fans. Daarna was er het vervolg van Pink Project's optreden én nog een heel bijzonder optreden door mensen uit hun eigen "huisband", op sax, gitaar en zang, waarbij Ruud als gast nog meedeed. Zij brachten het nummer Wearing The Inside Out als eerbetoon aan Richard Wright en ik moet zeggen, bravo! By the way, zoals op onderstaande foto te zien, was Garp deze avond niet alleen decorbouwer van The Wall en techneut voor de bandleden, maar tevens "huisfotograaf". Dacht je een rustig avondje te hebben? lol.
Tegen half 11 was een geweldige avond ten einde, prima georganiseerd door Harry v. Adrichem. Iets organiseren op de juiste manier kan je wel aan hem toevertrouwen. Er werd nog even gezellig na gepraat, waarna tijd werd om alles op te ruimen en in te pakken voor vervoer naar huis. Rond half 12 was ik weer terug in Den Haag, vermoeid, maar zeer voldaan. Hartstikke leuk om je hobby eens op deze manier uit te oefenen en wie weet kan het in de toekomst wel nog eens voorkomen dat er zomaar tijdens een evenement op Pink Floyd gebied, een delegatie van Pink Floyd Fans Nederland medewerking verleent.
Theo, 24 april 2009
(c) Pink Floyd Fans Nederland 2009
Enkele maanden geleden vroeg Harry van Adrichem (o.a. organisator Buitenwaterslootfeesten) mij of ik namens Pink Floyd Fans Nederland een kleine tentoonstelling wilde toevoegen aan de activiteitenavond van de personeelsvereniging van het Hoogheemraadschap van Delfland te Delft. Zo gezegd, zo gedaan en ik begon te brainstormen wat ik die avond aan de mensen zou laten zien. Het hoofdthema moest mijns inziens The Wall zijn, daar die dit jaar zijn 30e verjaardag viert. Alles wat ik ook maar in mijn verzameling kon vinden met betrekking tot The Wall, had ik meegenomen, van ansichtkaarten tot aan de The Wall figurensets 1 en 2.
Daarnaast had ik de Pink Floyd geschiedenis in notedop (ontworpen door Anna Visser) weer meegenomen, die uit 4 kleurrijke posters bestaat. Ook de meest bijzondere vinyl had ik uitgestald zoals David Gilmour Live In Gdansk Dark Side Of The Moon limited edition en Echoes The Best Of. Ook 5 ingelijste posters, vinyl singles en andere interessante items.
Om 18.00 uur kwam ik aan met de couriersdienst en Peter Chattelin en Ruud Verwijk van Pink Project waren al druk bezig met de soundcheck. Eerst werd er gezellig gezamelijk gegeten en wat gekletst en daarna begon ik met de opbouw van de tentoonstelling, daarbij geweldig geholpen door Garp Verwijk, die de promotie van The Wall op zijn rekening nam. Om 19.30 uur gingen de deuren open voor publiek en de zaal liep al gauw vol, waarbij men zeer geïnteresseerd de uitgestalde verzameling bekeek.
Om 20.00 uur nam men plaats en vertelde Harry v. Adrichem een stuk over de geschiedenis van Pink Floyd, waarnaar men aandachtig luisterde.Na een half uurtje geschiedenis en muziek en beelden van Echoes (Live At Pompeii) op de 3 videoschermen, kondigde Harry Pink Project aan. Peter Chattelin en Ruud Verwijk zouden een workshop houden, vergezeld van oud Pink Project gitarist Harry (Hein) v.d. Broek, die in 1998 het legendarische optreden van Pink Project op de Markt in Delft meegemaakt heeft. Na een korte intro door Peter, over The Wall in 1980, zijn beleving daarbij en zijn wens om die eens een keer te gaan opvoeren, vertelde hij over het ontstaan van Pink Project en het traject wat ze tot nu toe doorlopen hadden. Ruud droeg zijn steentje bij door uitleg te geven over de Pink Floyd sound, daarbij zijn gesproken woord om te zetten in wat voorbeelden via zijn gitaar. Garp was de techneut van de avond. Genoeg gepraat, dus werd er een mini concert gegeven, waarbij nummers langskwamen van de Dark Side Of The Moon, Wish You Were Here en The Wall. Het plezier om voor zo'n 60 man lekker te pingelen straalde er van af en het publiek genoot in volle teugen. Na drie kwartier werd er even een pauze ingelast waarbij men tussen het publiek van gedachten kon wisselen, waar ook gebruik van gemaakt werd. En men kon de tentoongestelde items nog bewonderen, een hapje en een drankje werden geserveerd en dit alles in een zeer ontspannende gezellige sfeer.
Na de pauze had ik de eer om iets over mijn passie en het ontstaan daarvan te vertellen waaruit uiteindelijk Pink Floyd Fans Nederland is ontstaan. De opzet van Pink Floyd Fans Nederland, dé fansite in onze eigen taal en de betrokkenheid van de fans daarbij, doordat het motto is: van, voor en door de fans. Daarna was er het vervolg van Pink Project's optreden én nog een heel bijzonder optreden door mensen uit hun eigen "huisband", op sax, gitaar en zang, waarbij Ruud als gast nog meedeed. Zij brachten het nummer Wearing The Inside Out als eerbetoon aan Richard Wright en ik moet zeggen, bravo! By the way, zoals op onderstaande foto te zien, was Garp deze avond niet alleen decorbouwer van The Wall en techneut voor de bandleden, maar tevens "huisfotograaf". Dacht je een rustig avondje te hebben? lol.
Tegen half 11 was een geweldige avond ten einde, prima georganiseerd door Harry v. Adrichem. Iets organiseren op de juiste manier kan je wel aan hem toevertrouwen. Er werd nog even gezellig na gepraat, waarna tijd werd om alles op te ruimen en in te pakken voor vervoer naar huis. Rond half 12 was ik weer terug in Den Haag, vermoeid, maar zeer voldaan. Hartstikke leuk om je hobby eens op deze manier uit te oefenen en wie weet kan het in de toekomst wel nog eens voorkomen dat er zomaar tijdens een evenement op Pink Floyd gebied, een delegatie van Pink Floyd Fans Nederland medewerking verleent.
Theo, 24 april 2009
(c) Pink Floyd Fans Nederland 2009